หนุ่มเพลย์บอยกับสาวจอมเปิ่น

นิยาย รัก เรื่องถัดมา ครับ
หนุ่มเพลย์บอยกับสาวจอมเปิ่น
1
ฉัน คิมดองมิน วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบ18ปีของฉัน แฟนยังไม่มีหรอกค่ะ จะมีได้ไงหล่ะก็ฉันอะทั้งเชย เฉิ่ม ใส่แว่นหนาเตอะ(แต่ถ้าฉันถอดแว่นฉันจะเป็นคนน่ารักมากเลยแหละ ฮิฮิฮิ หลงตัวเองนิด) และที่สำคัญนะฉันเป็นคนซุ่มซ่ามมากๆๆ
o_o “คิมดองมิน” ลูกทำจานแตกอีกแล้วใช่มั้ย (นั่นแหละเสียงอันแหลมของแม่ฉัน)
“หนูขอโทษค่ะแม่ >_< หนูจะระวังให้มากกว่านี้นะคะ”
“ลูกพูดยังงี้มากี่รอบแล้ว -_-^”
“แม่ครับ เกิดอะไรขึ้น ^-^ คิมดองมินเธอทำไรแตกอีกแล้วหล่ะ” (นั้นเสียงพี่ชายของฉันแองแหละ คิมจองมิน)
ทำไมนะวันเกิดของฉันก็ยังไม่วายที่จะโดนดุอีก “^-^ แม่คะ หนูออกไปหาดอนยองวอนนะคะ” (เพื่อนสาวที่ฉันสนิทมากที่สุด)
ตู๊ด ตู๊ด ตู้ด
“คิมดองมิน -_-^ เธออยู่ไหนแล้ว ฉันนัดเธอบ่ายโมงนะไม่ใช่ห้าโมง”
“โอเคจ้ะ ฉันกำลังจะถึงแล้ว รออีก 5 นาทีนะ”
“จ้ะ จ้ะ นี่เห็นเป็นวันเกิดของเธอนะ แค่นี้นะ บายจ้ะ”
2
ในที่สุดฉันก็ถึงซะที แต่ร้านที่ฉันนัดกับดอนยองวอนมันต้องเดินเข้าไปอีก ตอนนี้ไม่มีเวลามาเดินแล้ว ฉันจึงวิ่งเพื่อให้ถึงเร็วที่สุด ฉันก้มหน้าก้มตาวิ่ง จนไปชนถูกใครคนหนึ่งเข้า พระเจ้า! o_o แว่นฉัน แว่นฉันมันหายไปไหนแล้ว ทำไงดีฉันมองไม่เห็น (ก็สายตาฉันมันสั้นถึง 550 แหนะ)
-_-^ -_-^^ -_-^^^ “เธอวิ่งยังของเธอ เธอรู้ไหมว่าฉันกำลังรีบ”
-_-; “ขอโทษนะคะ ฉันมัวแต่มองทาง ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะคะ”
“คุณคะ รบกวนหาแว่นให้ฉันหน่อยได้มั้ยคะ”
“ขอโทษนะ แว่นของคุณมันแตกแล้วแหละ -_-^ ผมขอโทษที่ทับมันแตกนะ”
“แล้วฉันจะทำยังไงดีหล่ะ TT_TT ฉันมองไม่เห็นเลยอะ”
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
“เธออยู่ไหนแล้วเนี้ย -_-^ -_-^^ -_-^^^”
“ดอนยองวอน ช่วยฉันด้วย TT^TT”
“เกิดไรขึ้น”
“พอดีฉันวิ่งชนกับผู้ชายคนหนึ่งเข้าอะ แล้วแว่นมันก็แตก ฉันเลยมองเห็นไม่ชัดอะ เธอมาช่วยฉันทีนะ”
“เธออยู่ไหนอะ อืม อืม ได้รออยู่ตรงนั้นนะ”
“คิมดองมิน” (นั้นเสียงดองยองวอน เข้ามาหาฉันเร็วกว่าที่คิดซะอีก)
“พระเจ้า! o_o ลียองเจ” (หนุ่มเนื้อหอมที่สุดในกรุงโซล )
“ใครคือลียองเจ”
“ก็คนที่เธอเดินชนไง เขาอะเป็นหนุ่มฮอตที่สุดในเกาหลีเลยนะ”
“อ้อ หนุ่มที่ชอบเก๊ก ที่ชอบทำตัวหล่อ ชอบอวดรวยนั้นเหรอ” (ฉันลืมบอกไปว่าคนที่ฉันไม่ชอบเอามากๆๆก็คือนายเนี่ย)
“เธอว่าใครฮะ ยัยบ้า”
“เธอด่าใครว่ายัยบ้ายะ”
เราเถียงกันนานถึง 10 นาที ในที่สุดเราก็หยุดเถียงกันเพราะเสียงกรี้ดของ ดองยอนวอน
“คุณต้องรับผิดชอบด้วยนะที่ทำแว่นฉันแตก”
“ทำไมผมต้องรับผิดชอบด้วย ในเมื่อคุณเป็นคนมาชนผม แถมยังมาด่าผมฉอดๆอีกต่างหาก ผมไม่เรียกค่าเสียหายก็บุญแค่นั้นแล้วนะ”
“เอาเป็นว่าฉันขอโทษแทนเพื่อนฉันด้วยแล้วกันนะคะ”
“นี่ ดองยองวอง -_-^ -_-^^ -_-^^^ เธอเขาข้างผู้ชายคนนั้นเหรอยะ เธอเห็นเขาดีกว่าเพื่อนเธองั้นเหรอ”
“เอานะ ปล่อยให้เรื่องมันจบๆไปเถอะนะ” (คนอะไรจะหล่อได้ปานนี้ ตาคมเข้ม ปากอมชมพู คิ้วเข้ม จมูกนิด ไม่น่าหล่ะถึงได้เป็นหนุ่มเนื้อหอม)
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
“ลียองเจคะ -_-^ มัวแต่ทำอะไรอยู่ฉันรอคุณอยู่ในรถนานแล้วนะคะ”
“ขอโทษนะพอดีผมวิ่งชนกับผู้หญิงบ้าเข้าอะ แค่นี้ก่อนนะ”
“นายว่าใครว่าเป็นผู้หญิงบ้ากันยะ”
“ผมไม่มีเวลามานั่งเถียงกับคุณแล้วนะ อะนี่นามบัตรผม คุณเอาแว่นไปซ่อมซะ แล้วค่าซ่อมผมจะเป็นคนออกเอง แต่ทางที่ดีนะคุณไม่น่าจะใส่แว่นเลย ผมว่าคุณไม่ใส่แว่นจะดูดีกว่านะ ^_^ ผมไปหล่ะ”
“คิมดองมิน ^-^ เขาชมเธอด้วยแหละ”
“นี่เธออย่าเว่อร์ไปหน่อยเลย เขาก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่งแหละ ไม่เห็นต่างจากพวกเราตรงไหนเลย”
3
“สวัสดีค่ะ สนใจแว่นรุ่นคะ แว่นรุ่นนี่เป็นรุ่นใหม่ล่าสุดค่ะ”
“ฉันสนใจคอนแทคเลนส์มากกว่าค่ะ”
“ดองยองวอง ฉันเป็นคนใส่นะยะ”
“ไม่เป็นไรลองเปลี่ยนตัวเองดูบ้างสิ เพื่อจะดูดีขึ้น”
“นี่แสดงว่าเธอว่าฉันไม่สวยเหรอ -_-;”
“สวยจ้ะสวย” (-_- ไม่รู้ตัวเหรอยะเนี่ย)
และวันนี้ก็จบลงด้วยเช่นนี้ ฉันกำลังคิดว่าวันเกิดวันนี้เป็นวันที่วุ่นวายที่สุดในรอปีเลยนะเนี่ย เฮ้อ!
“คิมดองมิน มาแล้วเหรอยะ”
“ทำไมเพื่อนๆถึงมองฉันแบบแปลกๆหล่ะ”
“ก็แบบว่า ฉันไปเล่าให้เพื่อนๆฟังว่าเมื่อวานเธอเดินชนกับลียองเจ และฉันก็บอกพวกเขาเธอมีเบอร์ของลียองเจ ///-.,-///”
“คิมดองมินจ้ะ ฉันขอเบอร์ลียองเจหน่อยสิ ขอฉันด้วย ฉันด้วย” (น่าปวดหัวชะมัดเกิดอะไรขึ้นกับฉันอีกเนี่ย กว่าฉันจะฝ่าด่านจากเพื่อนๆมาได้แทบแย่แหนะ ดองยองวองนะดองยองวอง)
ฉันว่านะฉันไปร้องคาราโอเกะกับเพื่อนเก่าในเมืองดีกว่า นั้นไงฮันแทซองคนที่ฉันแอบชอบมาตั้งแต่มัธยมต้น แต่ว่าเขาไม่เคยสนใจฉันเลย คงไม่ต้องบอกนะว่าทำไม
“หวัดดี คิมดองมิน” (นั้นแหละเสียงเจยอง เพื่อนเก่าของฉันเอง)
“หวัดดีจ้ะ”
“พอดีฉันเจอฮันแทซองหน่ะ ฉันบอกเขาว่าฉันจะมาหาเธอที่นี้ เขาก็ขอตามมาด้วย”
“นี่พวกเธอจะพล่ามกันอีกนานไหม///-.,-///”
น่ารักสุดๆเวลาเขายิ้ม ฉันดีใจจังที่เจอเขา แต่ว่านั้นใครนะนั้นมัน ลียองเจหนิ นั้นเขากำลังทำอะไรนะเขากำลังจูบกับผู้หญิงหนิ เอะเขาหันมามองทางฉันแล้วทำไงดีหล่ะ หรือว่าฉันควรจะวิ่งหนีดีหล่ะ เขาเดินมาแล้วทำไงดี
4
“^-^ไงยัยบ้า”
“หนอยแหนะ -_-^ ด่าใครว่ายัยบ้ายะ”
“เธอนี่ตลกชะมัด ^o^ อ้าวแล้วไม่ใส่แว่นหนาเตอะแล้วเหรอ แต่เวลาเธอไม่ใส่แว่นน่ารักชะมัดเลย เธอรู้ตัวบ้างไหม”
ทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยหล่ะ ///-.,-/// “แน่นอนยะ ฉันสวยอยู่แล้ว”
“นี่คิมดองมิน เธอจะไม่แนะนำให้ฉันรู้จักบ้างเหรอ แฟนเธอเหรอ”
“ครับผมเป็นแฟนของคังดองมิน ผมลียองเจครับ ^-^”
“ไม่ใช่นะ -_-; เขาไม่ใช่แฟนฉันนะ”
“แหม ^-^ ไม่เห็นต้องอายเลยที่รัก”
“นี่นายกำลังเล่นตลกอะไรกับฉันอยู่เนี่ย -_-^ -_-^^ -_-^^^ เพื่อนฉันเขาเข้าใจผิดกันหมดแล้วนะ”
“^-^ จริงด้วย คิมดองมิน เธอไม่ต้องอายพวกเราหรอก”
“มันไม่ใช่อย่างที่พวกเธอคิดจริงๆนะ” (ฉันเหลือบมองไปที่แทซอง ทำไมเขาถึงได้ทำสายตาเย็นชากับฉันอย่างนั้นหล่ะ จะทำงัยดีหล่ะ)
“คิมดองมิน -_- ฉันขอคุยกับเธอหน่อยได้ไหม”
“ได้สิ” (-_-; นั้นเสียงแทซองสุดที่รักของฉันเอง)
“รีบๆมานะจ้ะที่รัก ^-^”
“ตาบ้า -_-^”
“คิมดองมินเธอเป็นแฟนกับหมอนั้นจริงๆเหรอ เธอไม่รู้หรือไงว่าหมอนั้นเจ้าชู้ขนาดไหน -_-”
“ฉันไม่ได้เป็นแฟนกับเขาซักหน่อย” (แทซองเขาเป็นห่วงเราด้วย หรือว่าหรือว่าเขาจะชอบเรา ฮิ ฮิ ฮิ เขาน่ารักอะไรอย่างนี้นะ)
“ก็ดีแล้ว ฉันเป็นห่วงเธอนะ เป็นห่วงเธอจริงๆนะ ///-.,-/// แต่ถ้าเธอเป็นแฟนกับหมอนั้น ฉันก็จะแย่งเธอมาจากหมอนั้นให้ได้”
“o-o นายหมายความว่ายังไง”
5
“ว่าไงจ้ะที่รักยังคุยกันไม่เสร็จอีกเหรอ ^-^ รู้ไหมว่าฉันหิวข้าวแล้ว”
“นายเป็นแฟนฉันตั้งแต่เมื่อไหร่กันยะ -_-” (ว่าแต่ทำไมนายต้องมาขัดจังหวะด้วยนะ)
“ผมขอคุยกับคนหน่อยสิ”
“ความลับเหรอ”
“ก็ไม่เชิง ดองมินเธอออกไปรอที่ร้านคาราโอเกะก่อนนะเดี๋ยวพวกเราจะตามไป -_-”
“รอฉันก่อนนะจ้ะที่รัก ^-^”
“นายมีอะไรว่ามา”
“นายจะจีบใครฉันไม่ว่า -_-^ แต่ดองมินฉันขอ”
“ถ้าฉันจะบอกนายว่าไม่ได้หล่ะ ^-^; เพราะฉันก็ชักจะเริ่มชอบยัยนี่ซะแล้วสิ และฉันก็คิดว่าฉันต้องจีบให้ด้วย นายก็รู้จักฉันดีไม่ใช่เหรอ ไม่มีอะไรที่ฉันต้องการแล้วไม่ได้”
“คนอย่างนายชอบใครไม่เป็นหรอก เพราะฉะนั้นนายอย่ายุ่งกับดองมินจะดีกว่านะ”
“นายไม่มีสิทธิมาสั่งฉัน -_-”
“นี่ดองมินเธอว่าสองคนนั้นพูดอะไรกันเหรอ -_-”
“ไม่รู้สิ ดูท่าทางเคร่งเครียดกันจัง”
“เจยอง พวกเขามากันแล้ว” (ทำไมพวกเขาสีหน้าไม่ค่อยดีเลย)
“ไปกลับ เดี๋ยวฉันจะไปส่งเธอเอง”
“นายรู้จักบ้านฉันหรือไงยะ เราเพิ่งเคยเจอกันแค่สองครั้งเองนะยะ” (ไม่เห็นต้องเสียงดังเลย)
“ไม่รู้จัก แต่จะไปส่งมีปัญหาไรไหม”
“ก็ดี ดีกว่ากลับคนเดียว” (ทำไมเขาต้องมาสนใจเราด้วยนะ -_-)
“o-o นี่รถนายเหรอ” (รถของอีตาบ้าเนี่ยสวยจัง เป็นรถสปอร์ตรุ่นใหม่ล่าสุดซะด้วย ที่ฉันรู้ก็เพราะพี่ชายฉันบ้ารถเอามากๆเลยแหละ)
“ใช่ ทำไมมันสวยมากเลยใช่มั้ยหล่ะ”
“ก็งั้นๆแหละ -_-”
ระหว่างทางที่ลียองเจมาส่งฉัน นายนั้นก็ไม่วายมากวนประสาทฉันอีก เราทะเลาะกันมาตลอดทาง และฉันก็ดันเผลอหลับไปจนได้
“นี่เธอ ^o^ ตื่นได้แล้วนอนน้ำลายยืดเชียว”
“แหะ แหะ แหะ -_-;”
“พรุ่งนี้โทรหาฉันด้วยนะ ^-^”
“ทำไมฉันต้องโทรหานายยะ -_- นายไม่ได้เป็นไรกับฉันซะหน่อย”
“แล้วถ้าฉันบอกเธอหล่ะ ^-^ ว่าฉันจะจีบเธอ เธอจะว่าไง”
“o-o นายเนี่ยนะจะมาจีบฉัน” (จริงๆแล้วนายเนี่ยเป็นคนหล่อมากๆเลยทีเดียว ฉันก็เลยตกใจเพราะว่าเขามีสาวๆที่มาจีบเขาตั้งเยอะ)
“ใช่^-^ ฉันจะจีบเธอแล้วฉันจะทำให้เธอมองแต่ฉันคนเดียวให้ได้”
“เชอะ -_- ไม่มีทางหรอกยะ และอีกอย่างฉันมีคนที่ฉันชอบอยู่แล้ว” (แต่ทำไมหัวใจฉันถึงเต้นแรงขนาดนั้นหล่ะ)
“ใคร -_-^ แทซองนะเหรอ”
“-_- ทำไมฉันต้องตอบคำถามนายด้วยยะ”
“ยังไงฉันก็จะจีบเธอ ^-^; พรุ่งนี้โทรหาฉันด้วยถ้าเธอไม่โทรหล่ะก็ ฉันจะตามไปหาเธอที่หน้าโรงเรียนเลย ไม่เชื่อก็ลองดู ฉันไปหล่ะแล้วเจอกันนะจ้ะที่รัก”
“นี่นาย -_-^ อย่าเพิ่งไปกลับมาก่อน”
ตั้งแต่ฉันเจอนายนั้นก็มีแต่เรื่องมาให้ฉันปวดหัวไม่เว้นแต่ละวันเลย ว่าแต่วันนี้ที่แทซองพูดมันหมายความว่ายังไงกัน เฮ้อ! ว่าแต่ทำไมหัวใจฉันต้องเต้นแรงตอนที่ตานั่นบอกว่าจะมาจีบเราด้วยนะ หรือว่าเราจะชอบนายนั้นขึ้นมาจริงๆ เป็นไปไม่ได้หรอก -_-!
6
“ดอนยองวอน เธอรู้ไหมเมื่อนวานเกิดอะไรขึ้นกับฉัน” (เรากำลังคุยระหว่างถูกทำโทษให้ขัดห้องน้ำ)
“เกิดอะไรขึ้นยะ -_- หรือว่าเธอไปเจอลียองเจมา อย่าบอกนะว่าใช่”
“ถูกต้อง เธอรู้ไหมว่าฉันเห็นอีตานั่นกำลังจูบกับผู้หญิงอยู่ และที่สำคัญนะเขาบอกว่าเขาจะมาจีบฉันและจะให้ฉันมองแต่เขาคนเดียว”
“o-o จีบเธองั้นเหรอ”
“ใช่ เขาบอกให้ฉันโทรหาเขาด้วย”
“โทรเลย โทรเลย ฉันอยากฟัง”
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
“สวัสดีครับ ลียองเจพูดครับ”
“นี่นายฉันเองนะ -_- ฉันโทรมาแล้วนะยะ แค่นี้แหละ”
“นี่ดองมิน เธอวางสายเขาทำไม -_-^”
“ก็ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเขาหนิ -_-”
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
“ฮัลโหล นี่เธอกล้าดียังไงถึงวางสายหา -_-^ -_-^^-_-^^^”
“ก็ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับนายหนิ”
“เธอไม่มีแต่ฉันมีหนิ วันนี้ฉันจะไปหาเธอที่หน้าโรงเรียนนะ ^-^ ยองเจแกคุยกับใครอยู่วะ ยุ่งน่า ตกลงนะฉันจะไปหาเธอที่หน้าโรงเรียนนะแค่นี้แหละ”
“เดี๋ยวก่อน -_-^ ใครจะไปกับนายยะ ฮัลโหล ฮัลโหล”
“มีไรเหรอดองมิน ^-^”
“ก็นายลียองเจบอกว่าจะมาฉันที่หน้าโรงเรียนนะสิ >-< ฉันจะทำยังไงดี”
“จริงเหรอ ^-^ ลียองเจจะมาที่นี้เหรอ”
“ฉันว่านะฉันแอบออกไปก่อนที่โรงเรียนเลิกดีกว่า”
“เธอทำยังงั้นไม่ได้นะยะ ถ้าเธอทำยังงั้นเพื่อนเธอต้องลงแดงตายแน่ๆเลย นะนะนะ เธออยู่เจอเขาเถอะนะ ^-^”
“ก็ได้ -_- ก็ได้เจอก็เจอ”
“เธอเป็นเพื่อนรักของฉันเลยรู้ไหม ^-^ ฮิ ฮิ ฮิ”
“ยองเจ เมื่อกี้แกคุยกับใครวะ หน้าบานเชียว”
“อย่างไอ้ยองเจมันจะคุยกับใคร ถ้าไม่ใช่ผู้หญิง”
“ปกติแกก็ไม่ได้ยิ้มหน้าบานแบบนี้นี่หว่า แสดงว่าคนนี้ต้องเป็นคนพิเศษแน่ๆเลย”
“เป็นไปไม่ได้หรอก อย่างยองเจไม่เคยจริงใจกับใครอยู่แล้วหนิ”
“แต่คนนี้ไม่แน่นะ...” (ฉันเริ่มรู้สึกชอบเธอขึ้นมาซะแล้วสิ คิมดองมิน)
“555 ยองเจสิ้นลายแล้วโว้ย ^o^ เฮ้ยมาดูเร็วยองเจมันหน้าแดงเชียว -_-;”
7
“นั่นไง ลียองเจมาแล้ว”
หมอนี่เนื้อหอมจริงๆด้วย ก็วัดได้จากสาวๆตอมกรี้ดเขาหน่ะสิ กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด ลียองเจ หนวกหูชะมัด
“นี่โรงเรียนเพิ่งเลิกหรือไง ฉันรอเธอมาเกือบสองชั่วโมงแล้วรู้ไหม เป็นไงหล่ะแฟนเธอเนื้อหอมไหมหล่ะ ^o^”
“แหวะ >-< หลงตัวเองชะมัด”
“สวัสดีค่ะ ^-^ เจอกันอีกแล้วนะคะ”
“ครับ เอ่อ”
“ดอนยองวอนค่ะ ^-^”
“นี่ -_- จะคุยกันอีนานไหมดูสิคนมามุงดูกันใหญ่แล้วรีบไปเถอะ” (ทำไมเราต้องหงุดหงิดด้วยนะ)
และพวกเราสามคนก็ฝ่าด่านสาวๆออกมากันจนได้ แต่กว่าจะหลุดออกมาได้นะแทบแย่แหนะ เฮ้อ!
“นายจะพาเราไปไหน”
“ไปร้องคาราโอเกะ”
“ดีๆฉันชอบคาราโอเกะ”
“ให้มันน้อยๆหน่อยนะ ยองวอน” (ฉันไม่เคยเห็นยองวอนสนใจที่จะร้องคาราโอเกะเลยหนิ ที่ฉันชวนไปก็ปฏิเสธตลอด เชอะเพื่อนหนอเพื่อน -_-)
“นั้นมันแทซองนี่ แต่ทำไมเขาใส่ชุดนักเรียนเดียวกับนานเลยอะ”
“อ้าวนี่เธอไม่รู้เหรอ ^-^ ก็หมอนั้นเรียนที่เดียวกับฉันอะ เป็นเพื่อนกันภาษาไรเนี่ย”
“ก็ฉันไม่ได้ติดต่อกับเขาเลยหนิตั้งแต่จบมัธยมต้นอะ -_-” (ว่าแต่แทซองเท่จังเลย ฮิ ฮิ ฮิ ผมสีน้ำตาลอ่อนสะท้อนแสงดูดีจังเลย ^-^; ดูสิเขากำลังวิ่งมาหาฉัน)
“หวัดดี ดองมิน”
“ดีจ้ะ มาทำไรแถวนี้เหรอ”
“ฉันมาร้องคาราโอเกะกับเพื่อนหน่ะ แล้วเธออะ อย่าบอกนะว่ามากับยองเจ >-<”
“ใช่แล้ว มากับฉันแล้วทำไมเหรอ ^-^;”
“ดองมิน ฉันต้องไปแล้ว แล้วฉันจะโทรหานะ ^-^”
“จ้ะ แล้วคุยกันนะ”
“แล้วฉันจะโทรหานะ -_- แหวะ”
“อิจฉาฉันอะสิ ยองเจ”
“เชอะ -_-^ คนอย่างฉันทำไมต้องอิจฉาเธอด้วยหล่ะ ว่าแต่เธอห้ามรับโทรศัพท์จากหมอนั่นนะ ถ้าเธอรับเธอตายแน่”
“เธอมีสิทธิอะไรมาสั่งฉันยะ”
“ก็อย่าลืมนะว่าเราเป็นแฟนกันแล้ว”
“o-o หา ดองมินเธอเป็นแฟนกับยองเจแล้วเหรอ”
“ใช่แล้ว >-<”
“ไม่ใช่สักหน่อย -_-^ เธอกำลังเข้าใจผิดนะยองวอน”
“ไปต้องปิดเพื่อนเธอหรอก วันหนึ่งเขาก็ต้องรู้อยู่ดีว่าเราเป็นแฟนกันแล้ว ^o^”
“ดีใจด้วยนะ ดองมิน ฮิ ฮิ ฮิ ฉันกะอยู่แล้วเชียวว่าพวกเธอต้องเป็นแฟนกัน”
“ยัยบ้า -_-^ เธอไม่เชื่อเพื่อนเธอเลยหรือเนี่ย”
“เอาหล่ะฉันไม่กวนพวกเธอแล้วก็ได้ เจอกันพรุ่งนี้นะดองมิน”
“นี่เรื่องอะไรมาทำให้เพื่อนฉันเข้าใจผิดยะ -_-^”
“555 ^o^”
“หัวเราะอะไรยะ -_-”
“ไปเถอะ ไปเดินเล่นกัน” (ทำไมเราถึงมีความสุขนักนะ เมื่ออยู่กับยัยนี่น่าแปลกจริงๆ เราไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยหนิ นี่เหรอที่เขาเรียกกันว่าความรักมันเป็นยังงี้นี่เอง ^+^)
8
“ขอบคุณนะสำหรับวันนี้ ^-^ ฉันสนุกมากเลยแหละ เดี๋ยวก่อนคืนนี้จะโทรหาฉันไม่สิ เออ อย่าเข้าใจผิดนะฉันก็ถามไปยังงั้นแหละ” (ฉันพูดไปได้ยังงัยเนี่ยน่าอายชะมัด -_-;)
“เธอติดใจฉันขึ้นมาแล้วหล่ะสิ ^-^ ใช่มั้ยนั้นหน้าแดงใหญ่แล้วดูสิ”
“บ้า///-_-;///”
“อ้าว ^o^ จะรีบไปไหนหล่ะ แล้วฉันจะโทรหานะยัยติงต๊อง”
“แหว่” (ฉันหันหน้ามาแลบลิ้นใส่เขา และก็วิ่งเข้าบ้านให้เร็วที่สุดทำไมหน่ะเหรอ ก็เพราะหน้าฉันมันทั้งร้อนและแดงมากๆเลยอะสิ)
“ยัยติงต๊อง หรือว่าฉันจะตกหลุมรักเธอจริงๆแล้ว”
ระหว่างที่ฉันนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่ เสียงโทรศัพท์เสียงโทรศัพท์ของฉันมันดังหนิ หรือว่ายองเจจะโทรมาแล้ว
“ฮัลโหล ว่าไงนายขี้เก๊ก ^-^”
“ฮัลโหล นี่ฉันเองนะ”
“แทซองเหรอ” (ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกดีใจหล่ะ ฉันน่าจะดีใจหนิในเมื่อคนที่ฉันแอบชอบโทรมาหา)
“เธอทำไรอยู่อะ แล้วเมื่อกี้เธอว่าฉันเหรอ”
“อ้อ เปล่า เปล่า ฉันนึกว่าเพื่อนอะ”
“ดองมินฉันมีเรื่องจะบอกเธอ >-< ยังไงวันนี้ฉันต้องบอกเธอ เธอรู้ไหมเมื่อตอนเย็นฉันเห็นเธอเดินกับยองเจ รู้ไหมว่าฉันรู้สึกยังไงฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รู้สึกไม่พอใจ ทำไมฉันต้องรู้สึกหึงเธอด้วย และมันทำให้ฉันรู้ฉันรักเธอน ะดองมิน ดองมินเธอได้ยินไหมฉันรักเธอจริงๆนะ รักมานานแล้วเพียงแต่ฉันไม่รู้ใจตัวเองเท่านั้น เธอให้โอกาสฉันได้ไหมดองมิน”
-o- “เอ่อ แทซอง คือว่าถ้าเธอจะเอาคำตอบวันนี้ฉันคงตอบนายไม่ได้หรอก”
“ไม่เป็นไร ฉันรอได้นะ ฉันจะรอจนกว่าเธอพร้อมที่จะบอกฉันนะ >-<”
“จ้ะ” (ฉันควรจะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ย ที่แทซองมาบอกรักฉัน)
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
“ยัยตัวแสบ -_- ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์ฉันนะ”
และในคืนนั้นเรื่องของแทซองมันก็ทำให้ฉันนอนไม่หลับทั้งคืน ฉันไม่รู้ว่าควรจะตอบเขาว่ายังไงดี
“ดองมิน ตื่น ตื่น ตื่น”
“พี่คะ เขามาทำไรแต่เช้าอะ”
“พี่หิว -_- หาอะไรให้พี่กินหน่อยสิ”
“แล้วแม่หล่ะ แม่ไม่อยู่เหรอ”
“ถ้าแม่อยู่พี่คงไม่มาปลุกแกแต่เช้าหรอกยัยบ๊อง ^-^”
ระหว่างที่ฉันทำอาหาร พี่ก็มาป่วนฉันตลอดเวลา ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
“เสียงโทรศัพท์เธอ เชยชะมัด”
“ยุ่งหน่า” (แต่มันก็เชยจริงๆอะ)
“ฮัลโหล”
“ทำไมเมื่อวานเธอไม่ยอมรับโทรศัพท์ฉัน -_-^”
“ทำไมต้องตะโกนด้วย”
“ออกมาหาฉันเดี๋ยวนี้”
“แล้วทำไมฉันต้องไปด้วยหล่ะ”
“ไม่มา เธอตาย -_-^-_-^^-_-^^^”
9
สุดท้ายฉันก็ต้องออกไปหาหมอนั่นจนได้ เพราะเขามาตามฉันถึงบ้านเลย ตายแน่ ตาย ตาย ทำไมนะคนที่สารภาพรักกับฉันไม่เป็นยองเจ ฉันควรจะทำไงดี
“ยองเจ เรากำลังจะไปไหนกันเหรอ -_-”
“ไปทะเล”
“o-o ทะเลเนี่ยนะ”
“ใช่ ^-^”
“ไปทำไร”
“เดี๋ยวก็รู้เองแหละ ^-^”
“อากาศดีจังเลย”
“ชอบหล่ะสิ ยัยติงต๊อง”
“ใช่ ฉันชอบทะเล ชอบมากด้วย ^o^”
“อะนี่ -_-;”
“ดอกกุหลาบขาว ให้ฉันเหรอ ^-^”
“จะเอาไม่เอา ///-.,-///”
“เอาสิ ^-^ หน้านานแดงจัง เขินเหรอ”
“แน่สิ ก็เดมาฉันไม่เคยให้ดอกไม้กับใครมาก่อนเลยหนิ เธอเป็นคนแรกนะยัยติงต๊อง”
ทำไมฉันถึงรู้สึกดีใจมากกว่าเมื่อคืนที่แทซองมาสารภาพซะอีก ฉันดีใจจัง ^-^
“ฉันชอบเธอนะ ดองมิน”
“หา นายว่าอะไรนะ >-<”
“ฉันชอบเธอ ได้ยินมั้ย ฉันชอบเธอจริงๆนะ ได้ยินรึยังแล้วเธอหล่ะ ชอบฉันไหม -_-;”
“>o< นายชอบฉันจริงๆเหรอ” (หัวใจฉันเต้นเร็วจนแทบจะหลุดออกมาแล้ว ทำไงดี ฉันควรจะบอกชอบเขาไปเลยดีไหม แล้วแทซองหล่ะ)
“ว่าไง เธอยังไม่ตอบฉันเลยนะ -_-”
“ยัยติงต๊อง”
“หา ว่างไงนะ”
“นี่เธอ -_-^ไม่ตั้งฟังที่ฉันพูดเลยหรือ”
“เปล่าหรอก ฉันขอกลับไปคิดก่อนได้ไหม -_-”
“ได้สิ แต่อย่านานนักนะ ^-^”
ฉันจะทำไงดีอยู่ๆก็มีผู้ชายมาสารภาพรักทั้งสองคน แถมพวกเขายังเป็นคนที่สำคัญสำหรับฉันอีก ถ้าฉันตอบใครคนใดคนหนึ่งไป ฉันจะเสียเขาอีกคนหนึ่งไปหรือเปล่า ฉันจะทำยังไงดี
“ยัยติงต๊อง เธอเป็นอะไรไปหรือเปล่านั่งเงียบมาตลอดทางเลย -_- หรือว่าไม่สบายเรื่องที่ฉันบอกเธอเมื่อตอนบ่าย”
“เปล่าหรอก ^-^;”
“ถ้างั้นเข้าบ้านดีๆนะ ^-^ แล้วคืนนี้ฉันจะโทรหานะ”
“จ้ะ ขับรถดีๆนะ”
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด “ฮัลโหล ยองวอนเธอช่วยฉันทีนะ TT_TT”
“เธอเป็นอะไรไปหน่ะ ดองมิน”
“ฉันจะทำยังไงดี แทซองกับยองเจ มาสารภาพรักกับฉัน ฉันควรจะทำยังไงดี”
“ใจเย็นๆนะ ก็เริ่มจากเธอต้องคิดว่าเธอชอบใครมาที่สุด แล้วเธอก็เลือกคนนั้นไง -_-”
“แต่ถ้าฉันเลือกฉันก็ต้องเสียอีกคนหนึ่งไป จะให้ฉันทำยังไงฉันไม่อยากเสียมิตรภาพที่ดีๆไป TT_TT”
“เธอชอบยองเจใช่มั้ย”
“อืม ฉันชอบเขา ฉันไม่รู้ว่าชอบตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่ว่าอยู่กับเขาแล้วมันทำให้ฉันมีความสุข”
“ถ้างั้นก็ไปบอกยองเจสิว่าเธอชอบเขา”
“แล้วแทซองหล่ะ”
“เธอก็ต้องอธิบายให้เขาฟังนะ ว่าทำไมเธอถึงไม่ชอบเขา”
“จ้ะ พรุ่งนี้ฉันจะไปหาแทซอง ^-^ ขอบใจเธอมากนะยองวอน”
“ฮัลโหล แทซองเหรอ พรุ่งนี้ว่างไหม พรุ่งนี้เราออกมาเจอกันนะ ฉันพร้อมที่จะให้คำตอบนายแล้ว โอเคนะ พรุ่งนี้เจอกันบาย”
ไม่ว่าพรุ่งนี้เธอจะตอบฉันว่าอะไร ฉันก็ยังจะรักเธอต่อไปนะ ที่จริงฉันพอจะรู้คำตอบแล้วหล่ะ เพียงแต่ฉันอยากได้ยินจากปากเธอเท่านั้น แต่ถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากให้เธอตอบตกลงนะ มันคงเป็นไปไม่ได้ใช่มั้ย คิมดองมิน ฉันบอกเธอว่ารักช้าไปแล้ว ใช่มั้ย ฉันจะทำไงถึงได้เธอคืนมา คิมดองมินฉันควรจะทำยังไง
10
ติด ติ๊ด ติด ติ๊ด โอ้ยเสียงนาฬิกาอีกแล้ว มันช่างน่ารำคาญจริง ฉันเป็นคนเกลียดเสียงนาฬิกาปลุกตอนเช้ามาก ใช่แล้ว o-o ฉันนัดเทซองเอาไว้ตอน 11 โมง ตุ๊บ! โอ้ยเจ็บจังฉันตกเตียงอีกแล้วเหรอเนี่ยนี่เป็นรอบที่ 3 ของอาทิตย์แล้วนะ
“นั้นเสียงอะไรหน่ะ”
“ไม่มีไรคะแม่ หนูแค่ตกเตียงเท่านั้น -_-;”
“จริงๆเลย ^o^ ลูกคนนี้นิสัยซุ่มซ่ามนี้แก้ไม่หาย”
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง (เสียงระฆังหน้าประตู) ในที่สุดฉันก็มาถึงจนได้ วันนี้อากาศร้อนจัง ฉันมาก่อนแทซองเหรอเนี่ย แต่ไม่เป็นไรอีก 15 นาทีแหนะกว่าจะถึงเวลานัด
“ไง ยัยตัวแสบ ^-^ มานานยัง”
“^-^; เพิ่งมาถึงเมื่อกี้นี่เอง”
“วันนี้เราออกเดทกันไหม”
“-o- นายว่าไงนะ”
“วันนี้เราออกเดทกันไหม ขอแค่วันนี้นะ วันนี้เท่านั้นนะ”
“แต่ว่า” (ฉันจะบอกเขายังไงดี)
“อย่าเพิ่งพูดอะไรเลยนะไปกับเราก่อนนะ ^-^;”
“แทซองอย่าวิ่งเร็วนักสิ เราเหนื่อยนะ นายจะพาเราไปไหน”
“ถึงแล้ว”
“สวนสนุกเนี่ยนะ”
“ใช่ สวนสนุก ^-^ไปเล่นกันเถอะนะนะนะ”
ยิ่งเราเห็นเขายิ้มมากเท่าไหร่เราก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นเรื่อยๆ ได้โปรดอย่ายิ้มให้ฉันเลยนะแทซอง เราขอโทษ ขอโทษนะที่เรารักนายไม่ได้
“แทซอง”
“ไม่ต้องพูดหรอกเรารู้ว่าเธอจะตอบเราว่าอะไร เราเห็นสายตาที่เธอมองยองเจ เราก็รู้แล้วว่าเธอชอบยองเจ”
“เรา...T T, T_T, TT_TT เราขอโทษนะ”
“อย่าร้องไห้สิ ยัยตัวแสบ อย่าร้องนะ เราไม่เป็นไร ไม่เป็นไรจริงๆ >-<”
“TT.,TT, T.,T เราเสียใจ”
“เราบอกแล้วไงว่าเราไม่เป็นไร ดูสิเรายังยิ้มได้เลย ^-^”
“นายมันบ้า” (จริงเหรอที่นายยิ้มออกมาจากใจ เรารู้นะว่านายผิดหวัง แต่ถ้าเรายังหลอกนายต่อไปมันคงไม่ดีแน่ๆเลย)
“แทซอง เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ใช่มั้ย”
“แน่นอน เข้าบ้านดีๆนะแล้วเจอกัน บาย”
“บายจ้ะ”
เพื่อนเหรอ TT^TT รู้ไหมคำนี้มันทรมานเรามากแค่ไหน รู้มั้ยคิมดองมิน
“ฮัลโหล”
“เธอหายไปไหนมา ฉันโทรไปเธอก็ดันปิดเครื่อง -_-^”
“เบาๆหน่อย ยองเจ”
“ว่าแต่เธอไปไหนมา”
“ฉันไปสวนสนุกมา”
“ไปกับใคร -_-^^^”
“เอ่อ...ไปกับแทซองมา”
“หา เธอไปกับมันทำไม”
“หึงฉันเหรอ ^o^ หึงอะดิ ใช่มั้ย ใช่มั้ย”
“เปล่าซักหน่อย อย่ามากวนประสาทกันนะ -_-;”
“แทซองบอกชอบฉัน” (ไหนๆก็ไหนๆแล้ว แลก้งให้หึงอีกหน่อยคงไม่เป็นไรหรอก ^+^)
“แล้วเธอตอบมันไปว่าไง”
“จะตอบว่าไงหล่ะ ก็ฉันนะรู้จักกับแทซองมาตั้งนานและเขาก็น่ารักอีกต่างหาก ไม่กวนประสาทเหมือนอย่างนายด้วย” (ฮิ ฮิ ฮิ ท่าทางจะได้ผลเสียงเขาดูโมโหมากๆเลย)
“ตกลงเธอชอบแทซองใช่มั้ย -_-”
“คงงั้นมั้ง”
“ฮัลโหล ฮัลโหล ฮัลโหล อีตาบ้าจะวางสายก็ไม่บอก” (ฉันรู้นะว่านายหึงฉัน)
11
“ลียองเจ ลียองเจ เฮ้ยไอ้ลียองเจ”
“มีอะไร”
“นายเป็นไรไปวะ เห็นซึมตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว”
“อกหัก”
“หา o-o ลียองเจเนี่ยนะอกหัก มีสาวๆคนไหนวะที่จะไม่ชอบนาย ฉันเห็นกี่รายก็เสร็จนายหมดไม่ใช่เหรอวะ”
“ไม่รวมคนนี้หว่ะ เขาเป็นผู้หญิงคนแรกที่ฉันคิดจะจริงใจด้วย จริงๆนะ แต่ว่าเขาดันไม่ชอบฉันหว่ะ ฉันจะทำไงดีให้เขาหันมามองฉัน -_-”
“ดองมินเธอทำไรอยู่อะ”
“รอโทรศัพท์ยองเจอยู่ ยองวอนฉันเล่นแรงไปรึเปล่า ฉันดันไปบอกเขาว่าฉันชอบแทซอง TT^TT ฉันจะทำไงดี”
“โทรไปหาเขาสิ โทรไปขอโทษเขา”
“ไม่อะ ^o^ ปล่อยให้เขาคิดไปยังงี้แหละดีแล้ว”
“ระวังให้ดีเถอะ เขาไม่สนใจแล้วจะรู้สึก -_- ทำหัวเราะไปเถอะ แล้วอย่ามาหาเราไม่เตือนนะ”
“^-^;”
“ยองวอน วันนี้เธอว่างไหม”
“จะไปไหน”
“ไปร้องคาราโอเกะกัน ^-^”
“ไปสิ ^-^ โดดเรียนไปตอนนี้เลยไหม”
สุดท้ายเราก็ไม่ได้เรียนคาบพละอีกจนได้ ก็ดีเหมือนกันร้องคาราโอเกะ ฉันจะได้ไม่ต้องฟุ้งซ่าน
“ดองมิน o-o ดูนั้นสินั้นยองเจหนิ เขาเดินกับใครอยู่อะ นั้นนางแบบชื่อดังหนิ”
“-o-”
“เธอต้องไปคุยกับเขาให้รู้เรื่องนะ ไปเร็ว”
ในที่สุด เขาก็กำลังจะจากฉันไปใช่มั้ย ฉันขอโทษเขาช้าไปใช่มั้ย ฉันจะทำยังไงดีให้เขากลับมามันยังไม่สายไปใช่มั้ย
“ยองเจ” (เขาค่อยๆหันมาพร้อมกับผู้หญิงตนนั้น TT^TT ดูเขาสนิทสนมกันจัง ทำไม ทำไมเขามองฉันด้วยสายยังงั้น)
“ยองเจคะ นั้นใครคะ ดูเชยจัง”
“ก็แค่คนรู้จักอะ -_- ไปเถอะ”
“แค่คนรู้จักงั้นเหรอ -o- เธอบอกว่าฉันเป็นแค่คนรู้จักเนี่ยนะ ^O^ ดีเหมือนกัน ฉันเข้าใจแล้ว TT^TT”
“ไปกันเถอะค่ะยองเจ”
“ลาก่อนนะดองมิน”
"มันสายไปแล้วใช่มั้ยยองเจ สายไปแล้วจริงๆเหรอ TT^TT"
12
“ดองมิน เธอไม่เป็นไรนะ”
“ไม่หนิ ^o^ เห็นไหมฉันยังหัวเราะอยู่เลย”
“ดีแล้วแหละ ตอนแรกฉันนึกว่าเธอจะร้องไห้ซะอีกนะ -_- อย่าไปร้องไห้ให้กับคนอย่างนี้เลยนะ น้ำตาเธอมีค่ามากกว่านั้นนะดองมิน”
“นั้นสิ ^-^ ไปยองวอนเราไปร้องคาราโอเกะกันต่อเถอะ”
“แม่คะ หนูกลับมาแล้วค่ะ”
“กินข้าวมารึยังหล่ะ”
“ทานแล้วค่ะ หนูขอตัวไปนอนก่อนนะคะ”
“ไม่สบายเหรอ -_-”
“เปล่าค่ะ TT_TT”
“ฮัลโหล แทซอง TT., TT, T.,T”
“ดองมินเธอเป็นไร -_-^ ใครทำให้เธอร้องไห้”
“แทซอง TT_TT^ เขาไปแล้ว เขาไปจากฉันแล้วจริง ฉันจะทำยังไง ฉันจะทำยังไงดี”
“ใจเย็นๆนะดองมิน เดี๋ยวฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้แหละ”
ก็อก ก็อก ก็อก “ดองมิน ดองมิน”
“เสียงตรงหน้าต่างหนิ”
“แทซองTT^TT”
“ร้องออกมาให้หมดนะ ยายตัวแสบ ร้องออกมาให้พอนะ -_- ฉันจะอยู่ป็นเพื่อนเธอเองนะ”
ทำไมฉันถึงได้รู้สึกอุ่นใจหล่ะที่มีแทซองอยู่ด้วย อกของเขาอุ่นจัง ^-^ ฉันเริ่มรู้สึกดีขึ้นแล้ว ดีจังที่มีแทซองอยู่ด้วย แล้วทำไมฉันต้องรู้สึกหวั่นไหวด้วย หล่ะ และทำไมหัวใจฉันถึงเต้นแรงแบบนี้หล่ะ จริงจริงแล้วฉันชอบใครกันแน่นะ -_-
13
“เป็นไง ดีขึ้นรึยัง”
“ก็ดีขึ้นแล้วTT^TT ขอบใจนะ”
“กลับมาหาเราเถอะ >_< เราพูดจริงๆนะ”
“......”
“เงียบทำไม ทำไมถึงไม่ตอบเรา เราให้เธอไปหาหมอนั้นแต่หมอนั้นกลับมาทำให้เธอเสียใจยังงั้นเหรอ TT^TT”
“TT.,TT,T.,T”
“กลับมาหาเราเถอะ”
ฮิฮิ เขาดึงเรามากอดยังกับในหนัง (เพ้อเจ้อยัยแล้วเรา ^-^ แต่อกเขาอุ้นอุ่น)
“ไม่เป็นไรยังไม่ต้องตอบเราตอนนี้ก็ได้นะ เราจะรอ”
“ขอบใจนะ =_= ที่มาอยู่เป็นเพื่อนเรา”
“ถ้ามีไรโทรหาเราได้ทุกเมื่อนะ -_- รีบนอนหล่ะยัยตาปูด”
“=_=” (น้อยแหนะ มาว่าฉันว่ายัยตาปูดเหรอ นี่ถ้าไม่เห็นว่ามาอยู่เป็นเพื่อนนายโดนฉันอัดแน่ๆ)
55555 คิมดองมินเธอไปทำไรมา (นั้นคือเสียงทักทายของพี่ตัวแสบในตอนเช้าเหรอเนี่ย แทนที่จะสงสารฉันกลับหัวเราะเยาะเหรอเนี่ย =_= ไอ้พี่บ้า)
“เป็นไง บ้างอะดองมิน เทอดีขึ้นแล้วใช่มั้ย”
“-_- อืม ฉันไม่เป็นไรแล้ว ขอบคุณนะยองวอน”
“ดีแล้ว วันนี้ตอนเย็นเทอว่างรึป่าว”
“ทำไม”
“ก็แทซอง ชวนพวกเราไปดูหนัง ^_^ ไปนะแก้เซ็งด้วย”
“ไม่อะ -_- ฉันยังไม่อยากเจอเขาตอนนี้”
“ไปเถอะ เทออยู่คนเดียวก็ฟุ้งซ่านป่าวๆ”
และเย็นวันนั้นยัยยองวอนก็ลากฉันมาจนได้ ยัยเพื่อนบ้าแทนที่จะเห็นใจฉัน ทำไงดีหล่ะฉันยังไม่ยังไม่มีคำตอบให้แทซองเลย ชีวิตฉันมันทำไมถึงได้วุ่นวายแบบนี้นะ ฉันควรจะหนีไปบวชมั้ยเนี่ย เฮ้อ! เหนื่อยใจจัง
“เทอดูดีขึ้นนะ ^-^”
“^_^”
“ไปวันนี้ฉันเลี้ยงหนังพวกเธอเองนะ”
“เยี่ยมไปเลย ^-^ แทซอง” (ยัยเพื่อนเห็นแก่กิน)
“ดองวอน ดูนั้นสิ เด็กนักเรียนกำลังตีกันอะ นั้นมัน นั้นมันยองเจหนิ o-o เขากำลังโดนลุมเหรอ”
“o-o แทซองเราจะทำไงกันดี เขาเลือดออกเยอะมากเลยนะ ทำไงดี”
“ดูเทอเป็นห่วงเขามากเหลือเกินนะ -_-^”
“มัวแต่พูดกันอยู่ได้ จะทำไรก็รีบทำเถอะยองเจกำลังแย่นะ”
และอีก 5 นาทีต่อมาฝ่ายตรงข้ามยองเจก็ลงไปนอนกับพื้น ยองเจดูหมดสภาพ ส่วนแทซองปากแตกนิดหน่อย
“เราควรพายองเจไปโรงพยาบาลนะ o-o”
“ยองเจ ยองเจ TT., TT., T.,T เธอได้ยินฉันไหม ตื่นสิวะ ฉันบอกให้ตื่นไง ฮือ ฮือ ฮือ”
“ใจเย็นๆนะ ดองมินเดี๋ยวก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว”
“ญาติคนไข้รอข้างนอกนะคะ”
“หมอต้องช่วยเขาด้วยนะคะ ช่วยเขาด้วยนะคะ”
“ค่ะค่ะ”
ทำไงดีถ้าเขาตายหล่ะ ฉันจะทำยังไงดี? ฮือ ฮือ ฮือ ฉันจะทำยังไง อยาตายนะยองเจ เทอตายไม่ได้นะ
14