กระโปรงยาว-ขาสั้น

น้ำอบ
"ทัน โทนิค" เป็นหนุ่มสุดหล่อแห่งยุค เขาหล่อมาตั้งแต่อยู่ในท้อง แม่เขาเปล่งและปลั่ง ตั้งแต่แรกเขาจุติ แพทย์ที่ทำอุลตร้าซาวด์ ตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเห็นโครงร่าง นางพยาบาลทุกคนที่เห็นผลอุลตร้าซาวด์ของ ทัน โทนิค ก้มลงกราบแม่ของเขา ขอเป็นลูกสะใภ้
แพทย์ที่ทำคลอดเขารีบลักลอบเอาลูกของตัวเองอายุสามขวบมาแลกกับ ทัน โทนิค หมอรัก ทัน แต่แรกพบ พยายามทุกวิถีทางที่จะเอาเลือดในอกเข้าแลก เพื่อรักษาสุดหล่อไว้ใกล้ตัว ยอมทิ้งเมียสองลูกสามมาอยู่กับ ทัน
แม่ไม่ยอมตกหลุมหมอ
"ลูกฉันเพิ่งเกิด ทำไมโตเร็วอย่างนี้" แม่โวยวาย
หมอยิ้มเขิน
"คุณแม่ละก็ น้ำนมคงดี เลี้ยงลูกได้โตเร็วละม้างฮ้า"
"ถึงโตเร็วก็ไม่น่าจะโตมาได้น่าเกลียด หัวล้าน ฟันโยก แถมดูไปดูมายังหน้าเหมือนหมอเอาเสียอีก" แม่แหวใส่
"โอ้ย เด็กมันน่ารักดี มันช่างประจบน่ะฮ่ะ มันรู้ว่าหมอมีบุญคุณ ช่วยให้ชีวิต มันเลยเปลี่ยนหน้ามาสนองคุณหมอ ลูกคนไข้หมอส่วนใหญ่เป็นอย่างเนี้ย หน้าเหมือนหมอกันทุกคนเลยฮ่ะ" หมอเรื่อยเจื้อย ทัน รำคาญ เขารีบคลานออกมาจูงมือแม่ออกจากโรงพยาบาล แม่หันมายิ้มเย้ยหมอทำนองว่า อย่างนี้สิของแท้
พอเขาอายุสองขวบก็ได้รางวัลจากงานประกวดเด็ก งานประกวดสุขภาพเด็ก งานประกวดทารกผิวงาม ทารกผมงาม ทารกกระดูกงาม เฮ้อ งามไปหมด
แม่กลัว ทัน เสียเด็ก ยังไม่ทันถึงกำหนดเข้าโรงเรียนอนุบาล มหาวิทยาลัยต่างๆ ก็เอาปริญญากิตติมศักดิ์มาล่อหลอกให้ ทัน เข้าเรียน
แม่หนักใจ เพราะเด็กหล่อขนาดนี้เสียคนได้ง่ายๆ แม่ปรึกษากับพ่อ พ่อเสนอให้เอา ทัน ฝากธนาคารแบบสิบห้าปี ดอกเบี้ยร้อยละสิบเอ็ดจุดห้า ถ้าฝากประจำในนามบริษัทได้ลดภาษีเงินได้อีกต่างหาก
ผู้จัดการธนาคารกำลังจะปฏิเสธ ธนาคารเป็นที่รับฝากทรัพย์สินเงินทอง ของไร้ชีวิตต่างๆ หาใช่ที่รับฝากเด็กไม่ แต่พอสบตาแจ่มแจ๋วของเด็กน้อย ผู้จัดการก็มืออ่อน รีบขอบพระคุณแม่ที่เอาเด็กน้อยงามแจ่มจรัสมาฝาก
แม่สั่งเสียต่างๆ นานาแล้วก็บอกว่า อีกสิบห้าปีจะมาถอนลูกชายพร้อมดอกเบี้ย


เวลาผ่านไปๆ ในที่สุดก็ถึงเวลาถอน ทัน โทนิค จากธนาคาร
"ฉันว่าเราฝากอีกสิบห้าปีดีไหมพ่อ ไม่ต้องเลี้ยงลูกเองให้ยุ่งยาก แล้วทางธนาคารเขายังจะเพิ่มดอกเบี้ยให้อีก" แม่เริ่มงก
พ่อต้องรีบทักท้วงไว้ พ่อกลัวแก่ตายไปโดยไม่ได้สนิทสนมกับสายโลหิตผู้สืบสกุล


ในวันเปิดตู้นิรภัยที่เก็บรักษา ทัน ไว้ ผู้จัดการกินยาตาย เขารักใคร่อาลัยอาวรณ์หนุ่มน้อยวัยสิบเจ็ดคนนี้นัก พวกพนักงานในธนาคารรีบพาผู้จัดการไปล้างท้อง พนักงานอีกส่วนหนึ่งต้องคอยช่วยเหลือพนักงานที่ใจอ่อน เป็นลมกัน ทุกคนน้ำตากลบหน้า
ทันออกจากธนาคารมาเงียบๆ วิธีเลี้ยงลูกไม่ให้เสียคนของพ่อได้ผล สังคมแทบลืมหนุ่มหน้ามนคนนี้
ความสงบมีอยู่ได้ไม่นาน สาวใช้ในบ้านเริ่มมีอาการแปลกๆ บางคนลงทุนไปแต่งหน้าทำผมทุกวัน ก่อนมาทำงาน บางคนเป็นลมทุกครั้งที่ ทัน สั่งให้ทำอะไร
วันนี้แม่ครัวอายุหกสิบสองก็เป็นลมคาครก
"ทำไมล่ะลูก" แม่สงสัย
"ไม่ทราบฮะ ทันแค่ขอรับประทานส้มตำใส่ปลาร้า ป้าเพ็ญแกก็เป็นลมไปเลย" หนุ่มน้อยปลง "สงสัย ทัน ต้องหัดตำส้มตำกินเอง"
นางสาวไทย พ.ศ. ใหม่ล่าสุด ขอมาสมัครเป็นแม่ครัวแทน เพื่อนบ้านร่ำลือกันว่าบ้านทันมีเทพมาสถิตย์อยู่
หนังสือพิมพ์ส่งช่างภาพและนักข่าวมาพิสูจน์ ช่างภาพและนักข่าวเป็นลมกันเป็นแถว เป็นแถวยาวเลยจริงๆ ด้วย แล้วพอฟื้นขึ้นมาทุกคนก็ไปแจ้งหนังสือในสังกัดของตัวว่า "อะสตาร์อิส บอร์น"


"หนังสือเป็นสิบๆ เล่มมาขอรูปลูกขึ้นปก" แม่ปรารภในเวลาอาหารเย็น อาหารมื้อนี้อร่อยมาก แม่ทำเอง แม่ต้องให้แม่ครัวและสาวใช้ออกหมด บ้านนี้ใช้ยาดมกัน เ ป ลื อ ง ม า ก ค่ายาดมเปลืองท่วมท้นค่าแรงคนงาน
"แล้วคุณคิดอย่างไร" พ่อลดกล้องยาเส้นจากมุมปาก ขยับแว่นกรอบทองน้อยๆ พ่อไม่เคยใส่แว่นหรือสูบกล้อง เพิ่มมาหัดก็ตอนมีนักข่าวสาวๆ ขึ้นบันไดกันมาเป็นเทือก พ่อคิดว่ามันน่าจะทำให้พ่อสง่า ภาคภูมิ
"ลูกคิด่าอย่างไรสำคัญกว่า" แม่โยนกลองมาให้ ทัน รับ ทันรับกลองมาตีเบาๆ
"ทันไม่ค่อยสนใจหรอกฮะ แต่มีหนังสือเล่มเล็กๆ เล่มหนึ่ง ใช้ผู้ชายอ้วนๆ ใส่แว่นขึ้นหน้าปกตลอด"
"อ๋อ ขายหัวเราะ กับ มหาสนุก" แม่เฉลย
"นั่นแหละฮะ เขาคงหานายแบบอื่นขึ้นปกไม่ได้จริงๆ ทันสงสารเขา อยากช่วยเขา ให้ ทัน ไปถ่ายปกให้เขาก็แล้วกัน เดี๋ยวคุณอ้วนใส่แว่นนั่นแกจะตรากตรำเกินไป"
แม่ดีใจที่ลูกชายโทนเป็นคนดีมีน้ำใจ แม่รีบติดต่อไป ขายหัวเราะ มหาสนุก บ.ก. โกรธใหญ่ บอกว่าต้องติดสินบนนักเขียนการ์ตูนแทบหมดตัวนะนั่น ก่อนจะได้ขึ้นปกแต่ละทีๆ
"เฮ้อ โลกนี้มันช่างซับซ้อนซ่อนเงื่อนเสียจริง ทันกลับเข้าตู้นิรภัยของธนาคารดีกว่า" หนุ่มน้อยชักเซ็ง
"อย่าเพิ่งเซ็งๆ" แม่รีบปลอบโยนเอาใจ ทัน เป็นเด็กอ่อนไหว รักสายลม แสงแดด และเสียงเพลง "ยังมีค่ายเทปเยอะแยะอยากให้ลูกเป็นศิลปินเดี่ยว เมื่อวาน ไมเคิล แจ๊คสัน ก็โทรฯ มาขอนัดพบ"
"เขาดังแล้ว ปล่อยเขาไปเถอะ แม่ เราไปช่วยค่ายเทปที่กำลังจะเจ๊งดีกว่า" ทันยังเอื้ออารี
"ค่ายหนัง โทรทัศน์ก็ติดต่อมา อยากให้ ทัน เข้าสังกัด"
"เอาค่ายที่ขาดแคลนนะแม่ อย่าเอาค่ายที่รวยแล้ว ช่วยคนกำลังลำบากเป็นกุศลสูงกว่า"
"แม่งงมากตอนเขาติดต่อมามากมายหลายสิบค่าย เลยให้เขาจับฉลาก ลูกต้องไปอยู่กับค่ายห้าดาว"
"อ๋อ ที่ขายไก่ย่างเต็มบ้านเต็มเมืองนั่นเอง ดีสิครับ ทัน ชอบกินไก่ย่าง ตอนอยู่ธนาคาร ผู้จัดการจัดโต๊ะจีนเลี้ยงทุกวัน ทันเบื่อมาก"
"เขาจะให้ลูกเล่นหนังเรื่อง ประโปรงยาว-ขาสั้น" แม่เฉลย
"ทำไมชื่อมันแปลกอย่างนั้นล่ะ แม่" ทันงง
"แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน คงเป็นเรื่องวัยรุ่นนุ่งกระโปรงยาวๆ ใส่กางเกงขาสั้นๆ กันละกระมัง"


วันแรกที่เดินเข้าค่ายห้าดาว พนักงานต้อนรับสาวสวยเป็นลมกันอีกตลบ พระเอกเก่าๆ ขอลาออกกันเป็นแถวทิว นางเอกก็วิ่งหนี ไม่มีใครยอมประกบคู่กับ "ทัน โทนิค" ผู้กำกับปวดหัวเจียนคลั่ง
"ทันเสียในจริงๆ ครับ ที่เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น"
"อ๋อ นั่นเรื่องเล็ก เรื่องเล็ก" คุณชาติชาย ผู้กำกับปลอบ "พนักงานต้อนรับที่นี่ต้องแสร้งเป็นลมกันบ่อยๆ ทุกครั้งที่ดาราชายหน้าใหม่เดินเข้ามา มันทำให้บรรดาดาราชายหายประหม่า นั่นไง ลุกขึ้นทำงานกันแล้ว"
"อ้อ" ทัน ถอนหายใจโล่งอก "แล้วที่พี่ๆ พระเอกรุ่นก่อนๆ วิ่งหนี...ขอลาออก..."
"อ๋อ พวกนั้นวิ่งหนีกันทุกงานอยู่แล้ว เขาจะได้อู้เอาเวลาไปพักผ่อนหลับนอน พวกนี้เวลาบุรุษไปรษณีย์เดินเข้ามาส่งจดหมาย ยังทำเป็นกรี๊ดกร๊าด วิ่งหนีกันเลย"
"แล้วเรื่องนางเอก..."
"นั่นแหละ ปัญหาหลัก ไม่มีใครยอมประกบคู่กับ ทัน โทนิค เขากลัวเธอหน้าหวานกว่าใสกว่าบนจอ เขาแนะให้เธอไว้หนวด จะได้รู้ว่าใครเป็นพระเป็นนาง"
"ทันไว้หนวดไม่ได้หรอกครับ ทันยังไม่มีหนวด"
"อ้าว สิบเจ็ดแล้วไม่ใช่เรอะ"
"ใช่ครับ แต่ ทัน เป็นหนุ่มใส ต้องใสอยู่ตลอด กินน้ำแข็งก้อนยังไม่ได้เลย ต้องกินแต่น้ำแข็งใส"
นางเอกร่วมสมัยเดินเข้ามา เธอใส่กระโปรงยาว ขาโผล่ออกมาสั้นนิดเดียว ทันเห็นแล้วก็ได้คิด
"คนนี้ไม่ได้วิ่งหนีนะครับ" ทันลุกลี้ลุกลน "แน่ะ แน่ะ ใส่กระโปรงยาวขาก็สั้นด้วย แน่ะ" ทันตื่นเต้น
"เขาไม่ได้ขาสั้น ขามันโผล่ออกมานอกกระโปรงนิดเดียวต่างหาก" คุณชาติชายชักสงสัยว่า ทัน โทนิค ใสหรือติงต๊อง "คนนี้แหละที่ฉันเตรียมให้ประกบคู่กับเธอ"
"ยินดีครับ ผมจะรีบให้พ่อแม่มาสู่ขอ" ทันลุกลี้ลุกลนเพิ่มขึ้นอีกหลายดีกรี "เขาเห็นทัน แล้วไม่วิ่งหนี ไม่เป็นลม เขาน่ารักจัง"
"เขาชื่อใบเฟิร์น แล้วก็ไม่ต้องให้พ่อแม่มาสู่ขอหรอก เขาจะเป็นแฟนเธอก็แต่ในหนัง"
"ว้า" ทัน โทนิค สลด หน้าลดความใสไปนิดๆ เป็นครั้งแรกในชีวิต ผู้กำกับต้องรีบปลอบดาราใหม่แกะกล่อง
"แต่ถ้าเธอทำตัวดี ใบเฟิร์นอาจจะยอมเล่นหนังเป็นแฟนเธอไปหลายๆ เรื่องก็ได้นะ"
"ทันจะพยายามอย่างที่สุดครับ" พระเอกหน้าใหม่สัญญาเสียงสั่น ในตู้นิรภัยของธนาคาร ไม่เคยมีคนสวยๆ อย่างใบเฟิร์นเข้าไปเยี่ยมเขาเลย
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" ใบเฟิร์นหันมาทักทัน
"ผมไม่หล่อหรือครับ" ทันขาดความมั่นใจเป็นครั้งแรกในชีวิต ไม่เคยมีผู้หญิงอายุเกินแปดเดือน และต่ำกว่าแปดสิบคนไหน มองตาทันอย่างปกติได้เหมือนใบเฟิร์น
"คุณหล่อค่ะ แต่นั่นไม่สำคัญอะไรเลย
'คนจะงามงามน้ำใจใช่ใบหน้า
คนจะสวยสวยจรรยาใช่ตาหวาน
คนจะแก่แก่ความรู้ใช่อยู่นาน
คนจะรวยรวยศีลทานใช่บ้านโต'
จริงไหมคะ" ใบเฟิร์นยิ้มสวยใส่ตาหนุ่มน้อย
"หนุ่มคนนี้เขางามทั้งน้ำใจทั้งใบหน้า สวยทั้งจรรยาทั้งตาหวาน แก่ความรู้ทั้งๆ ที่อยู่ได้เพียงสิบเจ็ดปี แต่ตลอดเวลาที่เขาอยู่ในห้องนิรภัย เขาอ่านเอนไซโคลพีเดียจบไปเป็นชุดๆ แล้วบ้านของเขาก็ใหญ่โตมาก" คุณชาติชายเสริม
"ทันไม่รู้หรอกครับว่าบ้านใหญ่ไหม ยังไม่เคยมีใครเดินรอบเลย ไม่มีใครบอกได้" ทันตอบไร้เดียงสา
"แต่ถ้ารักจะมาแสดงหนังละก็ คุณคงอดอ่านเอนไซโคลพีเดียอีกแน่ แค่อ่านข่าวตัวเองก็ท่วมท้นแล้ว" ใบเฟิร์นแสดงภูมิ เธออายุสิบหกและเล่นหนังมาเรื่องหนึ่งแล้ว ใบเฟิร์นถือตัวว่ามีประสบการณ์เหนือกว่า ทัน เยอะ
"อ่านไปทำไมกันครับ ข่าวตัวเอง" ทันสงสัย
"คืออย่างนี้นะ" ผู้กำกับอธิบาย "เราจะต้องสร้างเธอให้เป็นดาราใหญ่ ดาราใหญ่จะต้องมีภาพลักษณ์ที่ดี ไม่เสพสุรา ไม่สูบบุหรี่ ไม่มีแฟน"
"แต่ทันอยากมีแฟนครับ ตั้งแต่พบหน้าใบเฟิร์น ทันอยากมีแฟนเดี๋ยวนี้เลย"
"ถ้ามีเฟิร์นชื่อใบแฟน เอ๊ย มีแฟนชื่อใบเฟิร์นก็ได้ ทางเราไม่ขัด เพราะมันจะช่วยโปรโมทหนัง" ผู้กำกับตัดสิน "แต่ห้ามเป็นแฟนกับคนอื่น"
"เป็นแฟนกับตัวอิจฉาบ้างก็ได้ โปรโมทได้เหมือนกัน แล้วก็มีข่าวสาวๆ แย่งคุณกันจนต้องขึ้นโรงพัก อะไรอย่างเงี้ย ถือว่าเป็นภาพบวก" ใบเฟิร์นแสดงภูมิอีกแล้ว
"ไหน ถอดกางเกงซิ" คุณชาติชายสั่ง
"ฮึ ถ้าใบเฟิร์นบอก ทันจะทำทันที แต่คุณผู้กำกับสั่งนี ทันไม่มีมู้ดเลย โนมู้ด โนมู้ดครับ"
"จะบ้าเรอะ ทำไมต้องมีมู้ด บทที่คุณจะเล่นต้องนุ่งกางเกงขาสั้น ให้มันตัดๆ กับกระโปรงยาวๆ ของใบเฟิร์นไง ผมอยากจะรู้ว่าช่วงขาของคุณโชว์ได้ไหม"
"โชว์ได้ทุกส่วนแหละครับ ทันเกิดมาอย่างพระเจ้าบรรจงสร้าง อ้อ พ่อกับแม่ก็มีส่วนบ้างนิดๆ หน่อยๆ"
"อย่างงั้นก็ดีแล้ว เธอจะได้เป็นพระเอกให้ค่ายห้าดาวของเรา อนาคตของเธอจะก้าวไกล เออ เธอสูงเท่าไร"
"ร้อยแปดสิบเอ็ด ซม. ตอนวัดครั้งสุดท้ายครับ" ทันตอบนอบน้อม
"แหม วิเศษ วิเศษ ถ้าเตี้ยกว่าร้อยแปดสิบเข็นไม่ค่อยขึ้น มันไม่ได้ระดับอินเตอร์ ฉันจะเข็นเธอให้ดัง ให้มีชื่อเสียง" คุณชาติชายให้สัญญา
"ทันมีชื่ออยู่แล้วครับ เสียงก็มี เสียงดีด้วย แม่บอกว่าทันร้องเพลงเพราะครับ"
"ฉันจะช่วยให้เธอรวย อีกหน่อยก็มีบ้าน มีรถ"
"ดีจังครับ ที่บ้านที่อยู่วันนี้ไม่เป็นบ้านเสียเลย ใครๆ ก็เรียกมันว่าคฤหาสน์ ส่วนรถ ขอเท่าไรพ่อก็ไม่ให้ บอกว่าในบ้านยี่สิบสี่คัน ให้นั่งกันทั่วเสียก่อน เต็มทีครับ ทันไม่มีอะไรเลย"
"อีกหน่อยเธอก็ต้องพกแพคลิ้ง โฟนลิ้ง โทรศัพท์มือถือ"
"ไชโย ทันขอแม่มานานแล้ว แม่ไม่ให้พกครับ บอกเดี๋ยวไหล่ลู่ ให้คนรถกับบอดี้การ์ดถือแทน ทันไม่มีอะไรเล้ย"
"เธอจะมีคนรู้จักทั่วเมือง"
"หรือครับ เอ แล้ว ทัน จะต้องรู้จักคนทั่วเมืองไหมนี่"
"ถึงไม่รู้จักก็ต้องแกล้งทำว่ารู้จัก ว่าจำได้" ใบเฟิร์นสอนอีกแล้ว
"มีจดหมายมาถึงวันละเป็นร้อยๆ" คุณชาติชายโอ่ต่อ
"ดีจริงๆ ทุกวันๆ นี้ทันทีจดหมายมาหาเป็นพันๆ ต้องใช้เลขาฯ ห้าคนตอบ ถ้ามีมาแค่เป็นร้อยคงเบาแรงกันไปเยอะเชียวครับ ค่าซองค่าแสตมป์ก็จะได้ลดลงจากเดือนละเป็นแสนห้า"
คุณชาติชายกับใบเฟิร์นหันมามองหน้ากัน
"เอ ทัน เธอเข้ามาในวงการทำไมน่ะ"
"คือค่ายเพลงโทรฯ ไปตื้อให้ผมเป็นศิลปินเดี่ยววันละหลายๆ ค่าย หนังสือทั้งหลายทั้ง นวลนาง ทั้ง แปลก ทั้ง ชีวิตมหัศจรรย์ ชอบโทรฯ มาขอให้ทันขึ้นปกครับ มีแต่หนังสือ ขายหัวเราะ กับ มหาสนุก ที่ไม่รับครับ คือที่นั่นเขาเจอปัญหานายแบบอ้วนๆ ใส่แว่นตาผูกขาด เลยไม่เคยติดต่อมา ค่ายหนังสังกัดละคร ก็โทรฯ มาเพียบ แม่ขี้เกียจปฏิเสธครับ เลยส่งทันเข้าค่ายห้าดาว ให้ค่ายปฏิเสธให้แทน แย่ครับ แย่ ชีวิตบัดซบ"
"ชีวิตใครบัดซบ" ผู้กำกับสงสัย
"นั่นแน่ ทำเป็นจำไม่ได้ หนังในดวงใจของทันเชียวนะนั่น คุณเพิ่มพล เชยอรุณ กำกับ อีกเรื่องก็ประสาท คุณเริงศิริ ลิมอักษร กำกับ เดี๋ยวนี้สองคนนั่นไปกำกับหนังในสวรรค์ครับ พวกเทวดาดูกันจนไม่เป็นอันกินอันนอน"
"แล้วเรื่อง กระโปรงยาว-ขาสั้น ล่ะ"
"นางเอกสวยดีครับ" ทันรีบตอบรับ ใบเฟิร์นยิ้มเขิน เอานิ้วทั้งห้าอมในปาก
"นั่นเป็นเหตุผลที่ดี" ผู้กำกับพอใจ "เออ ใบเฟิร์น บางทีผมอยากจะเปลี่ยนชื่อหนังเป็น กระโปรงบาน-ขาสั่น จะดีไหมนะ" คุณชาติชายปรึกษา
"ว้าย กรี๊ด ไม่ยอม ใบเฟิร์นอุตส่าห์หัดนุ่งกระโปรงยาวเดินขาสั้นแทบตายกว่าจะคุ้น จะให้มาหัดนุ่งประโปรงบานเดินขาสั่นอีก ใบเฟิร์นไม่ยอมหรอก"
"ทำไมไม่สร้างเรื่อง กระโปรงบาน-ขาสั้นล่ะครับ ให้ใบเฟิร์นนุ่งกระโปรงบานนุ่งกระโปรงบาน ให้ทันนุ่งกางเกงขาสั้น สมกันจะตาย" ทันเสนอพร้อมทำหน้าหล่อ สาวๆ ประชาสัมพันธ์ค่ายห้าดาวสลบกันอีก คราวนี้สลบจริงๆ เลย