กลอน

บทกลอน

...ถ้าฉันเป็น"ไอน้ำ"......จะจดจำ"รักยิ้ม"เธอ...ถ้าฉันเป็น"ไฮเปอร์"......จะบอกเธอ"ข้ารักเอ็ง"...

อยากบอกไปว่าหัวใจ...ยังคิดถึงอยากบอกว่าใจยังคำนึงอยู่...ไม่จางหายถึงแม้เวลาเปลี่ยนแปลง...กลับกลายแต่ความทรงจำก็ไม่เคยจางหาย...กลับไปซะที

คงทำได้แค่คิดถึง.. เธอเป็นคนหนึ่งที่ฉันอยากซึ้ง..อยากใกล้ น่าแปลก! ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าใด คนที่ฉันยังห่วงใย...ก็ยังเป็นเธอ

ถ้าความเป็นเพื่อนเหมือนขนม อยู่ในโหลกลมๆเป็นของหวาน หิวเมื่อไหร่ก็หยิบมากินได้ ตามต้องการ ไม่ต้องรำคาญกลัวว่าจะไม่มี เเต่ความเป็นเพื่อนไม่ใช่อย่างนั้น มันสำคัญยิ่งกว่า สิ่งไหนๆ ถ้าเราจะรักษามันไว้ตลอดไป มันก็จะอยู่ในใจชั่ว นิรันดร์
สายใยความผูกพันไม่เคยจาง
จะเหินห่างร้างไกลยังห่วงหา
จะเก็บวันเวลาที่ผ่านมา
เป็นความจำล้ำค่าในวันวาน

ภาพความหลังวันวานให้หวนคิด
ล้วนมวลมิตรคนเก่าเฝ้าถามไถ่
เคยร่วมเรียนร่วมงานประสานใจ
ต้องผ่านไปมีเพียงเเต่คำอวยพร

เหลือเพียงถอยคำหลักไว้ในเฟรชิพ
เหมือนสะกิดถ้อยคำและอักษร
ร่วมภาพถ่ายเพื่อนสนิทต้องจำจร
จากกันวอนให้เพื่อนจงโชคดี

ทุกบรรทัด ทุกบทบันทึก ถ่ายทอดมาจากส่วนลึกของหัวใจ ทุกตัวอักษร เรียงร้อยจากความหวั่นไหว ด้วยรัก คิดถึง ห่วงใย เธอคนดี

I คำหนึ่งมอบให้เธอเป็นสิ่งของ Love คำสองมอบให้เธอเป็นของขวัญ You คำสามมอบให้เธอเป็นรางวัล I Love You รวมกัน ฉันรักเธอ

I ตัวแรกมอบให้ด้วยใจรัก Love ประจักษ์รักแท้ไม่แปรผัน You คือคุณที่อยากเจอหน้าทุกวัน I Love You รวมกัน--ฉันรักเธอ--

แม้วันนี้เราสองต้องห่างไกล แต่อยากให้เธอรู้ไว้ เธอยังอยู่ในใจ..เสมอ กี่เดือนปีที่เราไม่ได้เจอ แต่ความรู้สึกที่ให้เธอ..ยังคงเดิม

การจากไป คือนิยาม ของ ความรักการอกหัก คือนิยาม ของ ความหลงการภักดี คือนิยาม ของ ความซื่อตรงการมั่นคง คือนิยาม ของ ความศัทธาการร้องได้ คือนิยาม ของ ความพ่ายแพ้การปวนแปร คือนิยาม ของ ความใฝ่หาการปราชัย คือนิยาม ของ น้ำตาการจากลา คือนิยาม ของ ความจริง!!
มือขวาหยิบ ปากกา น้ำตาตกมือซ้ายยก กระดาษมา น้ำตาไหลแล้วเขียนขีด รีดมา จากหัวใจส่งมาให้ เป็นอักษร ก่อนจากลา

หากเธอย้อนกลับมาที่นี่เธอจะเห็นความทรงจำดีดีที่มีให้ห้องเรียนโต๊ะ เก้าอี้ ที่เรานั่งไงจำได้ไหมที่เก่าเราเมาท์กันกับคุณครูสุดเขี้ยวแสนโหดเราไม่โกรธแต่เฮี้ยวกลับมันน่าขันเฮฮาตามประสาเพื่อนกันผูกพันเพื่อนกันไม่เสื่อมคลายวันเวลาผ่านไปไม่หวนกลับยังเคยนับวันเวลาที่ห่างหายแม้ไม่อาจย้อนเวลามาดั่งใจแต่จำไว้เราเพื่อนกันไม่สั่นคลอน