RaiN*สายฝน...วันหัวใจพบรัก* ตอนที่2

“ อย่ามองหน้าฉันอย่างนั้นได้มั้ย...ทำหน้าเหมือนคนกำลังจะคลอดลูก!“
-*-แล้วเค้าก็หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังอยู่คนเดียว...ในขณะที่ฉันยืนรากงอกหน้าตายอยู่ตรงนั้น จนเขาหยุดหัวเราะแล้วหันมาถามฉัน
“ ไม่ตลกเหรอ “
“ เมื่อกี้นายตั้งใจจะให้ฉันหัวเราะเรอะ “
“ ใช่ “
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า “
ฉันหัวเราะกรอกหูเขาไป โดยที่เดินปังๆกระแทกเท้าไป นายอากิระผู้รู้สึกผิดก็ยังคงตามง้อฉัน
“ โอ้ยป้า...หยุดเดินหมุนไปๆมาๆซักทีสิ “ เค้าพูดพลางดึงตัวฉันให้อยู่เฉยๆ “ เอาอย่างนี้...ฉันจะอยู่เฉยๆเธอจะฆ่าฉันก็เชิญ “
“ แน่นะ “
เค้ายิ้มนิดๆ” แน่ “
เพี๊ยะ! ฉันตบเค้า
ป๊าบ! ฉันเตะเข้าให้ที่ท้องน้อย
ตุ๊บ! ฉันถอดรองเท้าและกำลังจะเตรียมขว้างใส่หัวเขา
“ เฮ้ยยย ” กาอาระว่าพลางดึงรองเท้าฉันไป “ พอแล้ว! “
-*-หลังจากที่ฉันออกแรงแกล้งนายอากิระจนเขาสะบักสะบอมไปทั้งตัวฉันก็เริ่มคิดได้...โดนขโมยจูบไปแล้วจะให้เอาคืนได้ยังไง-_-มีแต่ต้องจูบคืนเท่านั้นแหละ
แต่ให้ตายฉันก็ไม่มีวันไปจูบกับผู้ชายประหลาดๆแบบนี้เด็ดขาด!
“ นี่ป้ายังไม่หายโกรธฉันอีกเรอะ “ อากิระถามเสียงเริ่มเหนื่อยล้า เค้าอาจกำลังคิดที่จะไปกับพวกชาลาลาดีกว่ามาขโมยจูบฉันแล้วโดนฉันกลั่นแกล้งขนาดนี้ “ ทำยังไงเธอถึงจะหายโกรธ “
เฮอะ ทำยังไงฉันถึงจะหายโกรธล่ะ ฉัน......
“ อ๊า “ ฉันร้องออกมาอย่างเพิ่งนึกได้ “ หึหึหึ “
“ อะ....อะไร “ อากิระถามฉันแบบผวาฉันหน่อยๆ-_-^^ฉันไม่งับหัวนายหรอกน่ะ
“ นายน่ะ....โรงเรียนโยจินใช่มั้ย “
“ ใช่ “ อากิระมองฉันแบบไม่ไว้ใจ “ ทำไมยัยป้า...เธออยู่ห้องข้างๆฉันนี่ ฉันว่าทำไมคุ้นๆหน้า...”
“ พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียน “ ไรน่ะเค้า่หันมาทำข้างถน้าข้างบน "าผู้หญิงคนอื่นไว้จูบแ
++
“ แผนการของฉันไม่มีอะไรมาก...แค่นายหุบปากอยู่เงียบๆแล้วเดินข้างๆฉัน ฉันพูดอะไรนายก็แค่เออออพยักหน้าหงึกๆตาม แล้วก็ต้องส่งยิ้มหวานๆให้ฉันด้วยโอเค๊ “
ฉันร่ายยาวในเช้าวันรุ่งขึ้นใส่นายอากิระ ให้ตายสิ นี่ฉันหลบหน้าแก๊งชาลาลาเป็นว่าเล่นเลยนะเนี่ย แล้วอีตานี่ก็ดันจะชิ่งหนีฉันด้วย ดีนะที่ฉันถือไพ่เหนือกว่า ขู่ว่าจะไปบอกพวกชาลาลาว่าเราไม่ได้เป็นแฟนกัน แค่นี้ก็จบ โฮะๆ ฉันก็ได้ลูกไก่หล่อๆมาอยู่ในกำมือ
“ ทำไมฉันต้องทำ “ อากิระตั้งคำถามหน้าเครียดพลางเลิกคิ้วมองหน้าฉัน
“ อ๊ะ...แก๊งชาลาลามาพอดีเรย~”
“ เออๆทำก็ได้ “
“ ต้องให้ได้อย่างนี้สิถึงจะคุ้มกับค่าจูบแรกของฉัน เย่^O^ “
ฉันร้องพลางยิ้ม ก่อนจะจ้องหน้าเค้า
“ อะไรอีก “เค้าถาม
“ พูดด้วยสิ เย่ๆ “
“ ไร้สาระ-*-“
“ ว๊าย ชาลาลามาทางนี้เร็ววว “
“ เย่...............” เค้าลากเสียงยาวใส่ฉันพลางจ้องฉันราวกับจะงับฉันทั้งหัว เอิ๊กๆ ฉันยิ้มยิงฟันใส่เขาแบบสะใจก่อนจะหันมากดเบอร์โทรศัพท์
อื๊มอืม~รับสิรับ อ๊ะ รับแล้ว!
“ ฮัลโหลๆ รุ่นพี่โมอิจิรึเปล่าคะ^O^”
“ อ๊ะ...ริคุริ มีอะไรเหรอ “
“ แหมๆรุ่นพี่คะ>_<ไม่ต้องถามเสียงห่างเหินขนาดนั้นก็ได้ แค่อยากจะถามว่ารุ่นพี่จำสร้อยที่รุ่นพี่เคยซื้อให้ฉันได้รึเปล่าคะ สร้อยน่ะค่ะ “
“ อ๋อ...สร้อยเส้นนั้น “
“ ฉันจะเก็บไว้มันก็ไม่อยากเก็บ...คืนให้รุ่นพี่ดีกว่ามั้ยคะ “
“ อะเอ่อ...ไม่ต้องหรอกเก็บไว้เถอะ “
“ ไม่ได้ค่ะ...ฉันจะรออยู่ที่สวนของโรงเรียน^_^มาเร็วๆนะคะ “
ปิ๊บ!
ฉันกดวาง...ก่อนจะสูดลมหายใจลึกๆ มือนึงกำสร้อยเส้นบางที่รุ่นพี่โมอิจิเคยให้กับฉันไว้...ได้เวลาเอาคืนแล้วสินะ หึหึ
“ อะไรกั๊น....มีแฟนกับเค้าด้วยเรอะ “ อากิระที่ฟังฉันมาตลอดยิ้มล้อ “ รุ่นพี่โมอิจิซะด้วย เก่งใช่เล่นนะเธอ “
“ พูดมากชะมัด...ตามมานี่ “
ฉันลากอากิระให้มาถึงสวนของโรงเรียน สายตามองหารุ่นพี่โมอิจิ อ่ะห๊า...อยู่นั่น!!!อ๊ะ...นั่งกับผู้หญิง....
แฟนใหม่....
คนที่มาแทนที่ฉันงั้นสิ?
ฉันเห็นเขาหัวเราะกัน...ยิ้มให้กัน...ตรงนั้นเคยเป็นที่ของฉันไม่ใช่รึไง ทำไมถึงได้ลืมอะไรง่ายๆ...ฉันไม่มีค่าแค่ไหนกันนะสำหรับรุ่นพี่....ฉันแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ แล้วมือของอากิระก็วางเข้าที่ไหล่ของฉัน
“ ริคุริ “ เขาเรียกชื่อฉันเบาๆ
ฉันหันไปยิ้มให้ “ ครั้งแรกใช่มั้ยเนี่ยที่นายเรียกชื่อฉัน^O^ดีใจจัง “
“ ฉันเรียกเพราะกำลังจะเห็นป้าแก่ๆร้องไห้ตางหากล่ะ-_-ฉันกลัวฝันร้าย “
ฉันทำหน้าหาเรื่องใส่เขา แล้วฉันก็สังเกตเห็นว่าเขาใส่สร้อย ฉันดึงออกมาจากหัวของเขาก่อนจะใส่ไปที่คอของฉันเอง
“ เฮ้ยๆเบาๆหน่อยเซ่” เค้าร้อง “ มันแพงนะยัยบื้อเอ๊ย “
“ ไปกันเถอะ “ ฉันว่าพลางดึงแขนเขามาคล้องเข้าไว้กับแขนของฉัน “ อย่าลืมล่ะ ส่งยิ้มหวานๆแล้วก็กุมมือฉันไว้...แค่นี้คงเข้าใจใช่มั้ย “
“ เออน่า “
“ สวัสดีค่ะรุ่นพี่^O^ “ฉันร้องทักรุ่นพี่โมอิจิเสียงใสอีกมือก็กุมมือของนาอากิระที่ส่งยิ้มหวานให้ฉัน โอ๊ว....ใช้ได้ๆ
“ อ๊ะ...สวัสดี เอ่อนี่...ซาโย แฟนฉันน่ะ “ รุ่นพี่พูดพลางชี้ไปที่ผู้หญิงข้างๆ ซึ่งตอนนี้จ้องหน้าอากิระตาแทบถลน หึหึ ท่าทางยัยนี่จะแฟนคลับอากิระอยู่แล้วด้วย เสร์จโก๋ล่ะ หึหึ
“ อ๊ะๆ ซาโยนี่เป็นรุ่นพี่ของฉันใช่มั้ยคะ “ ฉันถามหล่อนที่ดวงตายังคงจับจ้องอยู่ที่อากิระอย่างกับจะงับเขา “ อุ๊ยแหม...อย่ามองแฟนฉันอย่างนั้นสิคะรุ่นพี่...เดี๋ยวก็สึกหมดหรอก “
“ อะไรนะ “
รุ่นพี่ซาโยแผดเสียงแทบจะกรี๊ดจนคนอื่นหันมอง อ๊ะแหม..ทำตัวเด่นจังนะ
“ หูไม่ดีเหรอคะ นี่แฟนฉันเองค่ะ^_^...คงไม่ต้องแนะนำตัวหรอกใช่มั้ย “ ฉันพูดพลางหันไปสบตาเป็นประกากับนายอากิระที่ทำหน้าเหรอหราเพราะบทนี้ไม่ได้เตี้ยมกันมาก่อน “มิซูโตะ อากิระ ไงคะ ที่ฮอตที่สุดตอนนี้จนเบียดรุ่นพี่แถวนี้ตกกระป๋อง...” ประโยคนี้ฉันแอบเปรยตามองรุ่นพี่โมอิจิ “ อ๊ะ...นี่ค่ะสร้อย “
ฉันพูดพลางโยนสร้อยเส้นเก่าคืนให้ที่รุ่นพี่โมอิจิที่นั่งเงียบ
เสียงกรี๊ดของซาโยดังขึ้นอีกครั้ง
“ สร้อย....ที่คอเธอO_O^^ “ เธอถามพลางชี้นิ้วสั่นระริกมาที่คอของฉัน
“ อ๋อ “ ฉันว่าพลางดึงสร้อยที่เป็นของอากิระขึ้นมา “ ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ แค่ว่าอากิระอยากให้ของขวัญที่คบกันวันแรก แต่พอดีหาถูกใจไม่ได้...อากิระก็เลยให้สร้อยนี่แทน ใช่มั้ยจ๊ะที่รัก “
ฉันพูดพลางหยิกอากิระที่ยังทำหน้างงๆ
“ อะอ๋อๆใช่ๆ-_-...เออ “ แล้วเค้าก็ลดตัวมากระซิบที่หูฉัน “ ยืมแล้วต้องคืนนะป้า “
-*-ให้ตายเหอะ ไอ้ขี้งกเอ๊ย
“ กรี๊ดดดดดดด “ รุ่นพี่ซาโยดูเหมือนออกแนวรับไม่ค่อยได้ รุ่นพี่โมอิจิที่ดูจะทำอะไรไม่ถูกก็ดึงตัวซาโยเข้ามากอดปลอบประโลม....ก่อนจะตวัดนัยน์ตามามองฉันแบบรู้ทัน...
เขารู้แล้ว....ว่าฉันหลอกเขา...เขารู้ว่าฉันกำลังจะแกล้งแฟนเขา
ฉันหันหลังให้ฉากตรงหน้า ฉันยังชอบรุ่นพี่อยู่มาก เขาจงใจกอดซาโยเพราะรู้ว่าฉันยังมีใจ แล้วจะให้ฉันทำยังไง....น้ำตาของฉันมันกำลังจะทะลัก ฉันบีบมือของอากิระไว้แน่น ทั้งๆที่พยายามข่มน้ำตาเอาไว้พร้อมกันๆ ให้ตายสิ ฉันไม่อยากร้องไห้ให้นายอากิระนี่ดูเลย แต่หมอนี่จ้องหน้าฉันอย่างกับไม่เคยเห็นฉันงั้นแหละ แล้วเขาก็มองฉันสลับกับรุ่นพี่โมอิจิ และทันใดนั้นเอง....เขาก็พูดขึ้น
“ หันหน้ามานี่ซิ “
“ ห๊ะ “
แล้วเขาก็จูบฉันอีกครั้ง คราวนี้เขาจูบทั้งนานและนิ่มนวล ฉันแทบจะร้องกรี๊ดเมื่อเขาจูบฉันแบบจริงๆจังๆขึ้นมาซะอย่างนั้น เขาประคองหัวฉันไว้แล้วกอดฉันไว้แน่น หูของฉันดูเหมือนจะไม่ได้ยินเสียงอะไรนอกจากเสียงกรีดร้องของซาโยและเด็กสาวแฟนคลับของนายอากิระ
3
“ เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย “
“ (_ _)(- -)(_ _)(- -)”
“ แน่ใจเหรอ....หน้าซีดๆ”
“ (_ _)(- -)(_ _)(- -)”
“ หิวแน่ๆเลย...ป้าอยากกินอะไรล่ะเดี๋ยวฉันซื้อให้ “
“ ไส้กรอกสอง...ลูกชิ้นสาม...ข้าวผัดหนึ่ง...เป๊บซี่ขวดนึง...น้ำแข็งด้วยนะ”
อากิระมองฉันด้วยสายตารังเกียจ
“ นอกจากจะเป็นป้าค้างคืนแล้วยังจะเป็นพะโล้อีกด้วยนะเธอเนี่ย-*-“
“ ให้ฉันไปช่วยถือมั้ย ”
“ รออยู่นี่แหละ “
“ ฉันช่วยดีกว่าน่า “
ฉันลุกตามเค้าไป สังเกตได้ทันทีว่าสายตาคนในโรงอาหารมองฉันแปลกๆ
“ นี่ๆนาย ฉันมีอะไรติดหน้ารึเปล่า=_= “
เค้าเหลือบมองฉัน ก่อนจะพูดเสียงเรียบ
“ จะมีก็แต่ป้ายคล้องคอเขียนไว้ว่า แฟนมิซูโตะ อากิระ “เค้าว่าพลางเดินไปต่อแถวซื้ออาหาร
ฉันก้มๆเงยๆหมุนตัว ก่อนจะหันไปถามเค้าอีก
“ ไม่เห็นมีอะไรนี่ “
โป๊ก!
“ เขกหัวฉันทำไมอ๊ะ “ฉันว่าพลางคลำหัวป้อยๆ
“ งี่เง่า-_-^^^มันเป็นคำเปรียบเปรยตากหากเล่าป้า”
-*-ไอ้คำว่าป้านี่ทำยังไงก็ไม่หายซะทีนะ
หลังจากที่เขาจูบฉันครั้งที่สอง ฉันก็ได้ชื่อใหม่แล้วเป็น ‘คุณนายมิซูโตะ’ โดยที่ฉันไม่ยอมรับก็ไม่ได้
ก็เล่นไปหลอกรุ่นพี่โมอิจิซะเนียน-*-แถมไอ้บ้าหน้าหล่อนี่จะจูบฉันให้สมบทบาททำไมก็ไม่ทราบ มันถึงได้ทำให้คนอื่นเค้ารู้กันหมด กรี๊ดดดด>_<จู่ๆมาเปลี่ยนนามสกุลฉันทำไมกันยะ
“ เอ้านี่ “ เค้าพูดพลางดันจานข้าวผัดกับเป็บซี่ให้ฉัน ส่วนเค้าถือไส้กรอกกับลูกชิ้นให้ อู้ว สุภาพบุรุษเหมือนกันนี่ แต่ยังไม่ทันฉันจะเอ่ยปากชม เค้าก็ยัดลูกชิ้นเข้าปากไปเรียบร้อยแล้ว
“ อ๊าย...ลูกชิ้นฉันนะ คายออกมาๆ “ ฉันว่าพลางทุบหัวเค้าโป๊กๆ
“ โอ๊ยO_o “เค้าร้องพลางผลักหัวฉันออก “ เธอเป็นขอทานรึไงกัน....ฉันใช้เงินฉันซื้อนะทำไมฉันจะกินไม่ได้ห๊ะ “
“ ก็นายบอกซื้อให้ฉันมันก็เป็นของฉันสิ เอามานะ>.< “
“ ยัยป้า...เธอจะล้วงคอฉันเรอะ “
“ นี่...ถามอะไรหน่อยสิ “
“ ห๊ะ “
“ แล้วเรื่องที่นายจูบฉันล่ะ...จะเอายังไง “
อากิระนั่งเคี้ยวลูกชิ้นปิ้งที่มันควรจะเป็นของฉันสักพักพลางทำหน้าดูฉลาด “ ใครจูบเธอ “
“ นายไง “
“ จูบกับป้าแก่...ฉันไม่นับหรอก “
=_= มาต่อยกันเลยมั้ยยะ
“ ฉันล้อเล่นน่า “ อากิระพูดพลางกลืนลูกชิ้นลงคอ “ เอาเป็นว่าเราต้องร่วมมือกัน...ถ้าต่อหน้ายัยถึกชาลาลา...เธอเป็นแฟนฉัน...ถ้าต่อหน้ารุ่นพี่โมอิจินั่น...ฉันแฟนเธอ โอเค๊“
“ >_<โอเคก็ได้....นายรู้เหรอว่าฉันทำเย้ยรุ้นพี่โมอิจิ “
“ รู้สิยัยบื้อ...ฉันจูบเธอให้เพราะรู้เธอแสดงไม่เก่งหรอกนะ ...เฮ้อ...เธอรู้มั้ยว่าฉันต้องเสียแฟนคลับไปเท่าไหร่เพราะเธอ “
-*-
“ ฉันทำให้นายเดือดร้อนรึเปล่า “
เค้าเลิกคิ้วประหลาดใจ “ เมาลูกชิ้นเหรอป้า “
“ ฉันถามดีๆนะ^-^* นายมีคนที่ชอบอยู่รึเปล่า เพราะเดี๋ยวจะทำให้นายต้องชวดผู้หญิงคนนั้นนะ “
“ ทำไมฉันถึงต้องชวดผู้หญิงคนนั้น “
“ ก็เพราะว่ามีแต่คนคิดว่าเราเป็นแฟนกันนี่นา...ถ้าผู้หญิงคนนั้นคิดว่าเราเป็นแฟนกันบ้าง...นายก็แย่สิ “
อากิระเงียบไป
“ ผู้หญิงที่ฉันชอบ^O^....เค้าไม่งี่เง่าขนาดคิดว่าฉันจะเอาป้าแก่มาเป็นแฟนหรอก “
“ แล้วใครเหรอคนที่นายชอบ -..- “
“ -_-^จมูกเธอบานจัง “
อากิระพูดก่อนจะเดินจากไป -*-หมอนี่นี่มันจงใจเปลี่ยนเรื่อง-*-^^^แถมนายว่าใครจมูกบานยะ
++
“ สวัสดีครับ....ผมชื่อ เก็นโด ยูคิครับ ย้ายมาจากโรงเรียนซางครับ ฝากตัวด้วยครับ “
เสียงแนะนำตัวเรียบๆของชายหนุ่มหน้าหวานคนที่ชื่อ เก็นโด ยูคิ ปลุกให้ฉันตื่นในคาบบ่ายของวันหนึ่ง ชายหนุ่มหน้าสวย นัยน์ตากลมโต ผิวขาวเนียน อ๊าย ให้ตายสิ ฉันล่ะเกลียดผู้ชายที่หน้าหวานกว่าฉัน ฉันคิดพลางปาดน้ำลายที่ยืดออกมาเล็กน้อยหลังนอนพักกลางวัน
“ เก็นโด “ อาจารย์ของฉันพูด “ ไปนั่งข้างๆยัยน้ำลายยืดนั่นก็แล้วกัน “
หมายถึงฉันนี่O_O
ทั้งห้องหัวเราะก๊าก -*- ไอ้พวกนี้ไม่เคยน้ำลายยืดกันบ้างรึไงยะ-_-^^ ยูคิยิ้มเพียงเล็กน้อยก่อนจะทรุดตัวลงนั่งข้างๆฉัน อะแฮ่มๆ^_^ฉันต้องแสดงว่าเป็นมิตรซะหน่อยแล้ว
“ ฉันยาซากิ ริคุรินะ ยินดีที่ได้รู้จัก^O^ “ ฉันพูดใบหน้ายิ้มแย้ม
พอฉันมองเค้าใกล้ๆ-*-รู้สึกได้ถึงความหน้าหวานที่ฉันไม่ค่อยจะมี=_=ยิ่งเห็นหน้าหมอนี่ฉันยิ่งคิดว่าพระเจ้าลำเอียง=_=
“ ฉันรู้แล้ว...เธอคือยัยน้ำลายยืด “ ชายหนุ่มพูดเรียบๆ
กรี๊ดดดดด ไม่มีชื่ออะไรที่ดีกว่านี้แล้วรึไงยะ ///>_“ ล้อเล่นน่ะ^_^ ไม่ต้องทำหน้าขนาดนั้นก็ได้แม่สาวน้ำลายยืด “ ยูคิยิ้มยิงฟันใส่ฉัน-*-ทำไมยิ้มเค้าดูเจ้าเล่ห์จังนะ “ เรามาเป็นเพื่อนกันมั้ย “
“ ห๊ะ -_-“ นายเพิ่งว่าฉันน้ำลายยืดเมื่อตะกี้ ตอนนี้นายจะมาผูกมิตรกับฉันเรอะ
“ ฉันเป็นเด็กใหม่นะ...ยังไม่รู้อะไรเลยแถมไม่มีเพื่อนด้วย “ เขายังคงพล่ามต่อไปก่อนจะส่งรอยยิ้มโปรยเสน่ห์ “ มาเป็นเพื่อนกับฉันเถอะ^_^”
“ -_- ก็ได้ “
“ ขอบคุณนะยัยน้ำลายยืด “
นี่ฉันคิดผิดรึเปล่าที่ยอมเป็นเพื่อนกับนายหน้าหวานปากเสีย.....นายนี่ทำให้ฉันนึกถึงนายอากิระชะมัดเลย
+++
“ นั่นไง “
“ ไหนล่ะยะ “
“ ก็ผู้ชายหน้าหวานๆที่นั่งติดกับยัยยาซากิไง “
“ อ๊ะ....อ๊ายยยย เด็กใหม่เหรอ “
“ ใช่สิ “
“ ยาซากินี่น่าหมั่นไส้ชะมัด...อากิระก็เอาไปแล้วไม่ใช่เหรอ นี่กะจะควบสองคนเลยรึไง “
“ ยัยนี่หน้าตาก็งั้นๆ>O<ทำไมมีแต่หนุ่มรุมนะ ”
-_-
-_-^
-_-^^
-_-^^^
-_-^^^^
อะไรกันยะอีนังผีเจาะปากพวกนี้นี่ >_< ก็แค่ฉันหน้าตาดีกว่าหน่อยทำเป็นอิจฉานินทาฉันกันใหญ่เชียวนะ
แล้วทำไมฉันต้องมาถูกด่าเพราะไอ้บ้าโรคจิตวันๆเอาแต่ยิ้มนี่ด้วย -_-
ยูคิเกาะฉันติดเป็นปลิงอยู่ข้างหลัง นี่ฉันอุตส่าห์ลากมาอยู่ในมุมอับของโรงเรียนแล้วนะจะได้ไม่เด่นจนเกินไป-*-ไอ้พวกดันทุรังอยากเห็นคนหล่อก็ยังตามมาอีกจนได้-_-“
“ โอ้โฮ้ โรงเรียนโยจินนี่ผู้หญิงเยอะจัง^_^ “ ยูคิพูดพลางยิ้มไปด้วย หน้าหมอนี่มีอารมณ์เดียวรึไงนะถึงได้ยิ้มหน้าบานอยู่คนเดียว
“ เอ่อนี่นาย “ ฉันพูดแทรกขึ้น “ ฉันว่าเราไปจากตรงนี้เถอะ...อึดอ๊าดอึดอัด “
“ แต่ฉันว่าสบายดีออกนะ^_^ “
“ แต่ฉันกำลังจะถูกผู้หญิงพวกนั้นเกลียดตาย >_<“
“ ฉันชอบให้เธอถูกเกลียด “
“ -*-ปีศาจ...อ๊า ฉันเห็นปีศาจ “
“ ยัยน้ำลายยืดพูดมากจัง …“
ฉันว่า.....ฉันเป็นเพื่อนกับนายยูคินี่ต่อไปไม่ได้แน่ๆ
“ แก๊งชาลาลามา! “
ฉันหันขวับเร็วคอแทบเคล็ด แล้วก็ต้องพบกับภาพที่หน้ากลัวที่สุด ย๊ากส์>_< อ๊ากส์>_< เบอร์หนึ่ง...เบอร์สอง...เบอร์สาม....ครบเลยO_O ฉันจะหนีไปอยู่มุมไหนดีล่ะเนี่ย หนีเร๊ววววววว>O<
“ ยูคิ นายมานี่เร็ว ” ฉันออกแรงลากแขนยูคิขึ้น “ อยู่ไม่ได้แล้ว “
“ ทำไมเธอต้องหนีด้วยล่ะ “ ยูคิถามฉันเสียงใสซื่อบริสุทธิ์พร้อมทำตาไร้เดียวสาแบบกระต่าย
“ ถ้าฉันไม่หนี-*-ฉันก็จะตาย “
“ แล้วทำไมเธอต้องตาย -_-? ”
“ เพราะไม่มีอะไรรับประกันว่ายัยชาลาลาจะไม่คลุ้มคลั่งฆ่าฉันน่ะเซ่...อากิร๊า~....ช่วยด้วยยยย>_< “
“ อากิระเหรอ...มาซูโตะ อากิระเหรอ “
O_O?ยูคิรู้จักอากิระด้วยเหรอ
“ เฮ้เธอ......คนที่ยืนเอ๋ออยู่นั่นน่ะ “
อ๊าย>O<ไม่คิดจะเรียกฉันดีๆกันเลยเรอะเนี่ย-*-ฉันว่าฉันมีครบทุกชื่อแล้วนะ ว่าแล้วฉันก็เดินขาสั่นเข้าไปหา
“ จ๋า “
“ เฮ้....ยาซากิ....เธอเป็นแฟนอากิระนี่ “ เบอร์หนึ่งถามฉันพลางเลิกคิ้ว
ฉันพยักหน้า ยูคิหันมาระเบิดเสียงใส่ฉันทันที
“ยัยน้ำลายยืดเป็นแฟนหมอนั่นเหรอ! “
“ ......ชะ...ช่ายยยย “ ฉันลากเสียงเมื่อเบอร์หนึ่งจ้องหาฉันขวับ
เบอร์สองเบอร์สามลากยูคิที่ตะโกนใส่ฉันไปไว้อีกมุมหนึ่ง ก่อนที่เบอร์หนึ่งจะกระซิบถามฉัน
“ แสดงว่าผู้ชายน่ารักๆคนนั้นยังโสดใช่มั้ย “
หึหึ ได้เวลาเอาคืนแล้ว~เก็นโด ยูคิ หึหึ
“ แน่นอนว่าโสด^_^ “ฉันรับคำเสียงหวาน
เบอร์หนึ่งทำตาเป็นประกายใส่ฉัน -_- ส่วนเบอร์สองเบอร์สามหักข้อมือเล่น >O<
“ เหรอ...ยาซากิ...เธอต้องช่วยฉันนะ “ เบอร์หนึ่งก้มร่างที่สูงแถมบึกบึนโถมลงมากอดฉัน “ แนะนำให้หน่อยสิ...เธอเป็นเพื่อนหมอนั่นนี่นา ///>_“ อ่ะเอ่อ....ก็ได้....เธอชื่ออะไรล่ะเดี๋ยวฉันบอกยูคิให้ “ ฉันถามพลางเหลือบมองชายหนุ่มผู้โชคร้ายที่สุดในรอบปีที่บัดนี้ยังคงฉีกยิ้มแยกเขี้ยวแบบไม่รู้ว่าภัยกำลังมาเยือน
“ ชื่อเหรอ “
“ ใช่...ชื่อ “
เบอร์หนึ่งอายม้วนก่อนจะตอบอ้อมแอ้ม “ มิกิ โมโมโกะ “
ชื่อของเธอน่ารักน่าชังเข้ากับหุ่นดีนะ
“ ไว้เดี๋ยวฉันจะบอกเค้าให้นะ “
“ กรี๊ด.....” เบอร์หนึ่งร้องลั่นก่อนจะดึงฉันขึ้นมากอดกระดูกสันหลังแทบหัก “ เธอเป็นคนดีจัง...ฉันชักชอบเธอแล้วสิ “
อย่านะ.....อย่าแม้แต่จะคิดมาชอบฉ๊านนนน >_<
“ เอาไว้ฉันจะรอฟังผลนะยาซากิ....” เบอร์หนึ่งพูด เบอร์สองเบอร์สามทำหน้าโหด “ อย่าให้รู้นะว่าไม่สำเร็จ! “
ฉันเดินแทบจะหุบยิ้มไม่ไหวเมื่อเดินไปหายูคิที่ถามฉัน “ คุยอะไรกันเหรอ...ทำไมฉันฟังไม่ได้ “
“ เรื่องผู้หญิงๆน่ะ...อย่าถามมากเลย “
ยูคิพยักหน้าหงึกๆเข้าใจก่อนจะยิ้มต่อตามนิสัย
โชคดีที่มันโง่
“ เออใช่...” ยูคิเรียกฉันอีกครั้งคราวนี้เขายิ้มกว้างผิดปกติ “ อากิระนี่แฟนเธอเหรอ “
“ ไม่ใช่หรอก “
“ ไม่ต้องมาหลอกฉัน “ ยูคิพูดเสียงเรียบพร้อมใบหน้าที่ยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ “ ผู้หญิงเมื่อกี้พูดเสียงดังขนาดนั้น.... “
“ ไม่ใช่จริงๆ...นายเข้าใจผิดแล้วแหล่ะ “
คราวนี้เขาคว้าข้อมือฉันก่อนจะบีบไว้แน่นจนฉันรู้สึกเจ็บ “ ไปหาหมอนั่นกัน....”
“ อะ...อะไร -O- “
“ ไปหาอากิระกัน “
“ อากิระ.....เอ่อ.....อากิระ “
“ อะไร “ อากิระขมวดคิ้วถามฉันเสียงหงุดหงิด
“ นี่มัน.....อะไรเนี่ย “
“ ยัยป้าแก่ขี้สงสัย “