RaiN*สายฝน...วันหัวใจพบรัก* ตอนที่8

เฮ้อ...เมื่อกี้ฉันเพิ่งหนีออกมาโรงเรียน แอบเห็นฮายามิโดนแก๊งชาลาลาล็อกคอไปหลังโรงเรียนซะแล้ว โธ่น้องรัก พี่เชื่อว่าน้องดูแลตัวเองได้นะ T_T เอาเป็นว่า ^O^ ร่าเริงแล้วไปช้อปปิ้งดีกว่า อะไรมันจะสุขอย่างนี้นะเรา อากิระก็โดนทำโทษอยู่ซะด้วย ดีจังแฮะ ไม่มีใครมากวนใจ


อืมส์...ในเมืองนี่คนเยอะดี ฉันเดินชนคนมาเป็นสิบแล้วมั้งแต่ต้องเบียดตัวไปซื้อของเนี่ย อ๊าย >_< หนึ่งทุ่ม! ฉันซื้อของจนลืมเวลากลับบ้านเหรอเนี่ย ต้องรีบกลับแล้วสิ

เอ๊ะ -*- ฉันว่าฉันเห็นใครกันนะ คุ้นชะมัด ตาโตๆ...หน้าหวานๆ...ฉันเห็นคนที่หน้าตาเหมือนยูคิกำลังเดินมา ไม่ใช่หรอก คงเป็นผู้ชายสักคนที่ดูเหมือนยูคิ -_- แล้วคนที่ดูเหมือนยูคิก็ตะโกนลั่นเรียกฉัน
“ ริคุริ! “
“ ยูคิ~ -_- “
เขาเมามากทีเดียว ผมเผ้าดูยุ่งไปซะหมด เสื้อก็หลุดรุ่ยดูยังไงก็ไม่รู้สิ หรือว่าเขาจะดื่มหนักมากไปนะ เอ๊ะ O_O นี่เขาอายุเท่าไหร่กันเนี่ย แต่ที่น่าประหลาดใจมากกว่านั้นคือมีผู้หญิงถึงสองคนประคองเขามา และดูเหมือนกำลังทะเลาะกันอยู่ และดูจะไม่สนใจฉันเลย
“ ฉันเจอยูคิก่อนนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้ “ ยัยผมยาวว่า
“ ยูคิน่ะเค้าไม่ชอบเธอหรอกย่ะ ปล่อย “ ยัยผมบ็อบเถียงก่อนจะกระชากแขนยูคิกลับ

ผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวนะ -_- ยูคิสะบัดผุ้หญิงที่ประคองเขาทิ้ง ก่อนจะเดินโซเซมาที่ฉัน
“ หวะ...หวัดดีนะ “ ฉันซึ่งไม่รู้จะพูดอะไรทักเขาที่เอาแต่จ้องหน้าฉัน “ นี่นายดื่มหรืออาบเหล้ากันเนี่ย >_< เหม็นชะมัด “
“ ไม่ขำเหรอ “ ยูคิยังคงเงียบ

ในที่สุดเขาก็เลิกจ้องหน้าฉัน แต่เปลี่ยนมาเป็นซบลงกับบ่าฉันแทน ก่อนที่เขาจะพึมพำอยู่คนเดียว
“ เป็นฉันไม่ได้รึไงนะ ....ฉันไม่ได้รึไง “
อะไรของนายฟะ -_-^
“ ซากุระ...ฉัน..ฉัน... “

อ๋อ! รู้แล้ว ! ยูคิชอบซากุระมากนี่นา โอ้...อย่าบอกนะว่าดื่มหนักนี่ก็เพราะซากุระ TT_TT น่าสงสารเหมือนกันแฮะ
แล้วน้ำตาของยูคิก็เปียกแฉะไปทั่วบ่าฉัน กว่าฉันจะรู้ตัวเขาก็สะอื้นจนตัวสั่นเทิ้มไปหมดแล้ว นี่ฉันควรจะทำยังไงดี -O- เท่าที่สมองสั่งการตอนนี้คือแตะไหล่เขาเบาๆเป็นเชิงปลอบใจ




“ ซากุระ....เธอรู้มั้ยว่าฉันชอบเธอ...สองปีแล้วนะ “
“ อืม รู้ -_- “
“ แต่เธอก็ยังงี่เง่า! ชอบอากิระเข้าไปได้ยังไงกัน ไอ้เบื้อกนั่น! “ ยูคิแกว่งแขนไปๆมาๆ
“ อืม...”
“ T_T ฉันขอพรกับพระจันทร์บนหลังคาบ้านกี่ครั้ง ก็ขอให้เธอเลิกชอบมันซะที =_= ฉันเสียน้ำตาไปกับเธอมากเกินพอแล้วนะ “
“ ทำยังกะพรของนายจะเป็นจริงบนหลังคาอย่างนั้นแหละ O_O “
“ ฉันคงเป็นคนแย่มากใช่มั้ย T_T ฉันดีใจนะที่เห็นเธอมีความสุขที่ได้ชอบอากิระ ฉันพยายามจะทำให้อากิระชอบเธอเหมือนกัน แต่ฉันก็ยังรู้สึกแย่อยู่ดี ฉันมัน^_^ -_- เนอะ “
“ นายมันก็เลวนะที่ว่าฉันเป็นลายน้ำลายยืด -_- แต่ฉันไม่ถือหรอก “
“ หือ? “
“ โอ้ยนาย -_- อย่าหันหน้ามาทางฉัน กลิ่นเหล้าจากปากนายมันฟุ้งกระจายน่ะ “
“ ซากุระ? “
“ ฉันคือริคุริ “
“ ซากุระ! “
“ นี่นายเรียกชื่อคนที่แบกนายมาตลอดทางเป็นชื่อคนอื่นงั้นเรอะ -_-^^ อีตาบ้า “

พลั่ก! O_O O_O ยูคิผลักฉันกระเด็นไปอีกทางในทันทีที่รู้ว่าฉันเป็นใคร -_-^
“ เธอ...เธ๊ออออ คือยัยน้ำลายยืดนี่! “
“ อะไรของนายหา นี่ฉันแบกนายกลับบ้านไม่คิดจะขอบคุณสักหน่อยเหรอ “
“ รู้เหรอว่าบ้านฉันอยู่ไหน “

ฉันเอาบัตรประชาชนของยูคิตีหัวเขาแรงๆหลายๆที โชคดีที่เขายังสะลึมสะลือ เลยยอมให้ฉันตีโดยที่ฉันไม่ถูกเตะกลับมาก่อน
“ ที่อยู่นายในนี้ก็มี ทำไมฉันจะหาบ้านนายไม่ได้ฮะ “

ยูคิถลึงตาใส่ฉัน “ ฉลาดนี่ยัยน้ำลายยืด “
“ อย่ามาเรียกฉันว่ายัยน้ำลายยืดอีกนะ -_- ไม่งั้นฉันจะแฉให้หมด “ ฉันว่าพลางทำไม้ทำมือประกอบ “ ซากุระ ฉันชอบเธอแค่ไหนรู้มั้ย อย่าไปชอบอากิระมันเลยนะ มารักกับฉันเถอะ “

ยูคิตีฉันที่หน้าผาก
“ ใจร้าย! “ ฉันร้องลั่นใส่ยูคิที่สร่างเมาและเริ่มเดินกลับบ้านหนีฉันแล้ว “ นายลองคิดดูสิว่าถ้าฉันถ่ายรูปนายตอนเมาเอาไปแฉให้สาวๆดูล่ะก็ ^_^ นายจะเสียเรตติ้งแย่นะ “
“ กลับบ้านไปได้แล้ว อย่าพูดเรื่องวันนี้อีกนะ “ ดูเขาเขินๆอยู่เหมือนกัน
“ กลับก็ได้ ชิ “ ฉันว่าพลางจะเดินกลับ
“ เดี๋ยว “
“ เมื่อกี้ยังไล่ฉันอยู่เลย ^O^ “
“ ฉันมีเรื่องจะถาม “
“ อะไร “
“ เอ่อ...ในฐานะที่เธอเป็นผู้หญิง ///-_-/// เธอว่า...ซากุระจะชอบผู้ชายแบบไหนกัน “

ฉันเลิกคิ้ว
“ แบบอากิระไง “ ฉันตอบง่ายๆ จนยูคิต้องมองฉันแบบงงๆ
“ อะไร “
“ ทำไมเธอดูไม่ค่อยหวงอากิระเลย นั่นแฟนเธอนะ “
“ อย่าถามนักเลย ฉันก็ตอบไม่ถูกเหมือนกัน “
“ แบบอากิระเรอะ -_- อืม...ฉันไม่คิดว่าฉันเหมือนอากิระหรอกนะ ”

ฉันหัวเราะร่า นี่ถ้ายูคิเกิดเหมือนอากิระขึ้นมาฉันอาจผูกคอตายหนีโลกนี้ไปก็ได้
“ นายก็เป็นนายน่ะดีแล้ว “ ฉันเริ่มตีหน้าจริงจังใส่ “ นายต้องทำให้ซากุระชอบนายที่ตัวนาย อย่าไปเปลี่ยนให้เหมือนใครเลยนะ “

ยูคิจ้องหน้าฉันตาไม่กระพริบ จนฉันต้องขมวดคิ้วจ้องหน้าเขากลับด้วยความประหลาดใจ >_< หรือว่ามันจะแฮงค์ว้า
“ เธอ...กลับไปได้แล้ว “ ยูคิดันหลังฉัหมุนไปอีกทาง
“ เฮ้ยๆ นายเรียกฉันไว้แค่เนี้ย “
“ ฉันไปส่งมั้ย “
“ ว่าไงนะ “
“ ฉัน...ก็แค่เห็นใจเธอ! ^_^ นี่มันก็ดึกแล้ว เดี๋ยวจะมีไอ้พวกชอบน้ำลายยืดมาฉุดเธอไปทำมิดีมิร้าย ^O^“
“ สำหรับฉัน...นายน่ากลัวกว่าไอ้พวกที่นายพูดถึงอีกนะ “
“ เอ้า ไปกันได้แล้ว! “

ยูคิดันหลังฉันด้วยสองนิ้วราวกับขยะแขยง -_- ฉันต้องทนอีตาบ้าอารมณ์แปรปรวนนี่ไปอีกนานแค่ไหนน้า

ยูคิมองหลังริคุริอย่างสับสน เสียในหัวก้องไปๆมาๆจนเขารู้สึกอยากจะอ้วกออกมาซะงั้น

เมื่อกี้...เราเห็นยัยนี่น่ารักเหรอเนี่ย -_- สงสัยจะเมาหนักนะเรา
8
ตอนพิเศษ Vol.1
ฉันกลับมาถึงบ้านพร้อมด้วยเสียงตะคอกของฮายามิที่ทำหน้าตาโกรธจัดใส่ฉัน ฉากที่ว่าเป็นแบบนี้
“ ยัยถึกสามคนที่มารุมทึ้งผมมันเป็นใคร! “
“ ใคร >_< ฉันไม่รู้เรื่องนะ “ ฉันพูดพลางเอาใบหน้าไร้เดียงสามาแขวนไว้บนหน้า
“ ยัยถึกโมโกะบอกผม! พี่เป็นคนแนะนำผมให้มัน “
“ ฮายามิ ^O^ ผู้หญิงสวยๆน่ะนายมีเยอะแล้ว ไม่ลองเปลี่ยนรสนิยมบ้างเหรอ อาจจะติดใจนะ “
“ ตายซะเถอะ “
“ TT_TT “
จบ
ที่โรงเรียน ฉันมานั่งหลับใต้ต้นไม้ที่ไหนซักแห่งของโรงเรียน ( เมื่อคืนเอาแต่หลบรองเท้าที่ฮายามิขว้างใส่ ) หลับไปได้ไม่เท่าไหร่ ก็มีอะไรมาขัดขวางการนอนของฉันจนได้ -_-^มันทำให้ฉันอารมณ์เสีย สุดๆ!
อากิระเดินดุ่มๆเข้ามาหาฉันด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ และพอถึงตัวฉัน เขาก็ขึ้นเสียงใส่ฉันทันที
“ เมื่อวานฉันถูกทำโทษ ใช่มั้ย “
“ ใช่ “
“ เธอรู้! แต่เธอไปกับยูคิ มีคนบอกฉัน! “
“ -_-^ ทำไมฉันจะไปกับยูคิไม่ได้ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนายนะ “ ฉันต่อว่าเขาอย่างหงุดหงิด
อากิระแยกเขี้ยว พร้อมตะโกนด่าฉันอีกครั้ง
“ ยัยป้า เธอพูดว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเธองั้นเหรอ! “
“ ก็ไม่ได้เป็นจริงๆนี่ “
“ ฉันก็หมายถึง....คนอื่นเค้าคิดว่าเราเป็นแฟนกัน! อย่าลืมสิ “
“ ฉันรู้แล้วล่ะน่า หยุดทำตัวน่ารำคาญจะได้มั้ย “
“ เธ๊อ...เธอพูดว่าไงนะ “
“ พอที! ฉันง่วงจะตายอยู่แล้ว เราเป็นแฟนกันตามข้อตกลงไม่ใช่รึไง “
“ แล้วเรื่องที่ฉันขอคบเธอล่ะ “ จู่ๆเขาก็โพล่งขึ้น
“ ทำไม “
“ ฉันอยากได้คำตอบ “
“ งั้นเหรอ “
“ อย่าชักช้าได้มั้ย “
“ถ้าฉันตอบตกลงล่ะ “
“ เธอ....ก็จะเป็นผู้หญิงของฉันไง “
“ ถ้าฉันไม่ตกลงล่ะ “
“ บ้านเธอบึ้มแน่! เรื่องจริงนะ! ฉันมีเครื่องอย่างนี้อยู่ที่บ้าน! “
O_O ฉันจะไม่ออกความคิดเห็นกับคำขู่ของเขาหรอกนะ
“ ‘งั้นฉันตอบนายได้เลย “
“ ... “ อากิระทำหน้าจริงจังใส่
“ไม่! ไม่มีทางเป็นไปได้ที่ฉันจะคบกับนายจริงๆได้หรอกอากิระ นี่ขนาดฉันยังไม่ได้เป็นแฟนนายฉันยังทนนายไม่ค่อยจะได้ ขืนฉันเป็นแฟนนายจริงๆมีหวังฉันหาความสุขต่อไปไม่ได้แน่ “
อากิระทำสีหน้าว่างเปล่าใส่ฉัน ดวงตาเขามองฉันแปลกๆยังไงไม่รู้สิ เขาเงียบไปซักพัก ก่อนที่เขาจะถามฉันด้วยสีหน้าที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
“ ฉันนิสัยแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ “
จู่ๆมาถามด้วยสีหน้าอย่างนี้ -_- จะให้ฉันทำยังไงล่ะ
“ ก็...ก็...ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นหรอก ฉันก็แค่...รำคาญนายนิดหน่อยน่ะ เอ่อ... “
ฉันชักกลัวนายซะแล้วสิอากิระ
“ ฉันเลว...งั้นเหรอ “
“ คือ...ไม่ใช่หรอก! “ ฉันชักจะสับสนตัวเองซะแล้ว เมื่อกี้ฉันยังด่าเค้าอยู่เลย “ นายก็มีข้อดีอีกเยอะแยะ...เช่น....เอ่อ....”
ให้ตายเถอะ....!
นึกไม่ออก!....
โธ่ๆๆๆ จะให้ไปคิดออกได้ยังไง ในเมื่อเค้ายังไม่เคยทำดีกับฉันเลยซักครั้งนี่นา T_T
“ เอาเถอะ หยุดพูดได้แล้ว “ อากิระพูดเสียงเรียบ “ ถ้าฉันรู้ว่าเธอเกลียดฉันขนาดนั้น...ฉันจะไม่จูบเธอเลย “
“ ห๊ะ “
“ ฉันคงทำให้เธอรู้สึกแย่มากๆใช่มั้ย...ที่ต้องทนเล่นเป็นแฟนฉันไม่ให้แก๊งชาลาลามาดักฉุดฉันไป “
“ ใช่ “
เฮ้ย....T_T ตายห่า นี่ฉันตอบอะไรออกไป
“ ฉันไปล่ะ... ”
เขาหมุนตัวและเดินจากฉันไป นี่....อากิระ....นายงอนอย่านั้นเหรอ ฮ่าๆ งอนได้น่ารักดีนะ แต่เดี๋ยวก่อน >_< ฉันทำอะไรผิดรึยังเนี่ย ฉันแค่บอกไม่คบกับนายนี่ฉันเป็นคนผิดงั้นเหรอ -_-^^ อย่ามาทำให้ฉันรู้สึกผิดทั้งๆที่ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ
ให้ตายสิ! ฉันไม่ผิดนะ. . .
“ ฟังฉันอยู่รึเปล่า ริคุริ! “
“ เออๆ ก็พูดต่อสิ! “
“ เธอว่าฉันควรจะบอกรักซากุระแบบไหนดีล่ะ ซากุระถึงจะประทับใจ บอกไปตรงๆเลยเหรอ ฉันว่ามันเชยนะ “
ฉันกินข้าวในโรงอาหารกับยูคิ อากิระเดินเข้ามาในโรงอาหาร ถือถาดอาหารไปนั่งกับเพื่อนคนอื่นของเขา ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอากิระไม่แม้แต่จะหันมามองฉัน! สรุปคือฉันผิด! ฉันต้องไปง้อเขางั้นเรอะ! เออ ให้มันได้งี้สิวะ
“ เธอไม่ได้ฟังฉันจริงๆด้วย “ ยูคิพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ ฉันกำลังหงุดหงิดอยู่นะ “
“ ฉันก็กำลังหงุดหงิดอยู่เหมือนกันนั่นแหละ “
ยูคิชำเลืองมองอากิระที่นั่งอยู่ไกลออกไป “ อากิระโกรธเธอเหรอ “
“ ฉันก็ไม่รู้...แต่ที่จำได้คร่าวๆคือฉันโกรธเค้า จู่ๆก็กลายมาเป็นเค้าโกรธฉัน “
ยูคิกระพริบตาใส่
“ เป็นคู่รักที่น่ารักดีนะ “
เฮ้อ....ฉันฟุบนอนคาโต๊ะอาหาร ตาจ้องมองแผ่นหลังอากิระที่อยู่ไกลออกไป หูก็ไม่ได้ฟังเสียงยูคิที่ยังคงพูดพล่ามอะไรไม่หยุดปาก
“ ซากุระตอนนี้มาพักที่นี่บ่นว่าเบื่อๆ ^_^ เธอว่าฉันควรจะชวนเธอไปเที่ยวดีมั้ย “
“ อืม “
“ หรือว่าไม่...ฉันกลัวว่าซากุระจะไม่ยอมไปกับฉันซะด้วยสิ “
“ อืม “
“ ริคุริ? “
“ อืม “
“ โอ้ยยัยเบ๊อะ -_-^ เธอไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเลยนี่ “
“ อืม “
ฉันผละสายตาจากอากิระไปมองยูคิ ก็เห็นเขาทำท่าอย่างกับจะกินฉันเข้าไปทั้งตัว เห็นทีฉันคงต้องทำอะไรซักอย่าง ฉันรู้สึกแปลกๆที่อากิระไม่คุยกับฉันเหมือนเคย. . .
ฉัน. . ยาซากิ ริคุริ -_- กำลังจะง้อผู้ชายน่ารำคาญ เจ้าอารมณ์ และขี้งอนที่สุด ฉันจะยอมนายก็แค่ครั้งนี้เท่านั้นแหละ ><
เริ่มการง้อ . . วันที่หนึ่ง . . .
“ อากิระ >_< นายเป็นอะไรน่ะ ทำไมไม่คุยกับฉัน “ ฉันเดินพูดตามหลังเค้าที่ไม่แม้แต่จะหันมามอง “ อากิระ! อากิระ อากิระ อากิร๊า~ “
ยังคงไม่ตอบ . . .
การง้อ . . .วันที่สอง
“ นายจะไม่พูดกับฉันจริงๆเหรอ TT_TT ฉันชักไม่ชินเวลาไม่มีคนมาคอยด่าฉันนะ “
“ ไปให้พ้น “
แล้วเขาก็เดินหนีฉันไปอีกครั้ง . . .
ฉันนั่งซึมกะทือไม่เป็นอันเรียน ฉันไม่รู้เรื่องเสียงของอาจารย์ที่ผ่านหูฉันเลย . . .T_T รู้สึกโหวงเหวง . .ฉันไม่สบายใจจริงๆนะ -*- ทำยังไงเค้าถึงจะกลับมาคุยกับฉันอีกครั้ง
“ นี่ . . .ริคุริ “
“ .... “
“ ยัยน้ำลายยืด “
“ ... “
“ ยัยป้า! จะนอนไปถึงไหนกัน “
ฉันสะดุ้งเฮือก ก่อนจะหันไปมองคนที่เรียกฉัน O_O
ไม่ใช่อากิระ . . .
“ งี่เง่าชะมัดเลย “ ยูคิว่าอย่างหงุดหงิดก่อนจะมองฉันอย่างหงุดหงิด “ นี่ฉันนั่งเรียนกับร่างไร้วิญญาณอย่างนั้นเรอะ “
“ TT_TT ยูคิ “
“ เฮ้ย! เธอจะร้องไห้ทำไม “ ยูคิดูทำอะไรไม่ถูก
“ แง....อึก ...แง๊ “
คนทั้งห้องหันมามองฉัน TT_TT คนร้องไห้มันน่าสนใจตรงไหนเหรอ
“ หยุดร้อง! หยุดร้อง! “ ยูคิเกาหัวแกรกๆอย่างหัวเสีย
“ ฉันไม่อยากเรียน >_< นายช่วยฉันทียูคิ “
“ ไม่อยากเรียนงั้นเหรอ “
“ ใช่ “
“ โธ่ ^_^ แค่นี้ก็บอกสิ “ เขาพูดดูเหมือนเรื่องง่าย “ โดดเรียนกันเถอะ “
+++
ห้องพยาบาล
“ ทำไมฉันต้องป่วย “ ฉันที่นอนหราอยู่ในห้องพยาบาลตั้งคำถามกับยูคิที่สำรวจยาต่างๆอย่างอารมณ์ดี ( ส่วนฉันหงุดหงิด )
“ เอ้า ^O^ ก็จะได้ไม่ต้องเรียนไง แถมฉันก็เบื่อๆพอดี “
“ TT_TT “
“ ร้องไห้อีกแล้ว -_- เธอเป็นอะไร “
“ ฉัน . . ทะเลาะกับอากิระ “ ฉันพูดทั้งๆที่น้ำตาเต็มหน้า
“ ขอคืนดีสิ “
“ อีตานั่นไม่ฟังฉันเลย >_< เอาแต่เดินหนี “
“ ท่าทางเธอจะรักมันมากนะ “
“ หา “
รักเหรอ . . ฉันเปล่านะ ฉันไม่ได้รักอากิระ . .
“ เธอยังโชคดี ^^ ที่มีคนให้ง้อ “ ยูคินั่งลงข้างๆเตียงฉันก่อนจะยิ้ม “ ฉันอยากจะง้อ ^_^ พอดีไม่มีคนให้ทำอย่างนั้น “
“ อึก . . “ ฉันตั้งท่าจะร้องไห้
“ โว้ย . . .หยุดร้องได้แล้ว ถ้าตาเธอบวมกว่านี้ >_< ฉันคงฝันร้ายแน่ๆ “
“ =_= “
“ ฉันว่าฉันกลับห้องดีกว่า -_- ไม่อยากอยู่กับสัตว์ประหลาด “
“ ขอบใจนะ “
“ เธอขอบใจที่ฉันเรียกเธอว่าสัตว์ประหลาดเหรอ -_- “
“ ฉันขอบใจนายที่พูดคำดีๆให้ฉันฟังตางหาก “
“ ฉันใช้คืนตอนที่เธออุตส่าห์แบกฉันตอนเมา เราหายกันแล้วนะ ทีนี้ฉันจะได้เรียกเธอว่ายัยน้ำลายยืดได้อย่างสบายใจซะที “
นายเคยไม่สบายใจได้เหรอเนี่ย แต่ก็ช่างเถอะ ^O^ เก็นโด ยูคิ ฉันคงต้องมองนายใหม่ซะแล้วสิ

ยูคิที่เดินออกจากห้องพยาบาลถอนหายใจเล็กๆ ก่อนจะหันหลังกลับไปมองริคุริที่ยิ้มเป็นบ้าเป็นหลังอยู่คนเดียว ชายหนุ่มยิ้มออกมานิดๆ ก่อนจะสั่นหัวไล่ความคิดบ้าๆออกไป

แค่ให้กำลังใจริคุริเรื่องอากิระ. . .ทำไมฉันต้องเจ็บด้วยนะ
++++
เลิกเรียนพอดี ^O^ ฉันบอกลายูคิก่อนจะเดินมองหาอากิระ ฉันจะลองง้อเค้าใหม่อีกที ยังไงซะนายก็ต้องใจอ่อน >_<
ฉันเห็นอากิระแล้ว ถูกล้อมหน้าล้อมหลังด้วยรุ่นน้องน่าตาน่ารัก -_-^ อ๋อ ติดใจเด็กก็เลยเมินฉันสินะ แต่ฉันก็เดินเข้าไปหาเค้าจนได้
“ อากิระ . .. คื... “
“ รุ่นพี่อากิระ นั่นแฟนพี่ใช่มั้ยคะ “
อากิระหันมามองฉันด้วยหางตา ก่อนจะหันกลับไปยิ้มแย้มตอบเด็กคนนั้น
“ ฉันไม่รู้จักยัยเพิ้งนั่นหรอก “