RaiN*สายฝน...วันหัวใจพบรัก* ตอนที่10

“ นี่ฉันสำคัญกับนายบ้างมั้ย ”
-_- พักนี้ฉันชอบพูดอะไรประหลาดๆอยู่เรื่อย

อากิระยีผมฉันก่อนจะถามเสียงเจ้าเล่ห์ “ เธอหึงฉันรึไง “
“ ฉัน. . .”
“ เธอสำคัญกับฉันเสมอ -_- “

เขาพึมพำอะไรอยู่ในลำคอ -_-
“ นายพูดว่าอะไรนะ “
“ ฉันจะไปล่ะ -_- กลับบ้านดีๆนะ “

เขาไปซะแล้ว ฉันมองเห็นแผ่นหลังเขาห่างไปเรื่อยๆ TT+TT ฉันต้องเตรียมตัวเสียเขาไปเหรอเนี่ย

เพียงแค่เปิดฉาก. . .ฉันก็แพ้ซะแล้ว


+++

“ ทำไมต้องมาที่นี่ “

อากิระตั้งคำถามอย่างหงุดหงิดใส่ซากุระที่ยิ้มแย้มอยู่ตรงข้ามเขา ทั้งสองนั่งอยู่หน้าร้านกาแฟโดยที่พนักงานขายซุบซิบมองเขา นั่นคือสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เขาเริ่มจะหงุดหงิดอีกครั้ง

“ ที่นี่เป็นร้านที่เราเคยมาทำงานพิเศษด้วยกัน ^O^ จำได้มั้ยคะ “
“ ไม่เลย ฉันลืมหมดแล้ว “

ความจริงเขาจำได้ดี

“ เหรอคะ “ รอยยิ้มเหือดหายไปจากสีหน้าเล็กน้อย “ แม้แต่สร้อยพี่ยังทิ้งได้. . .ฉันไม่น่าถามเลยว่าพี่ยังจำได้รึเปล่า “

อากิระทำหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึก
“ พี่คะ กาแฟเย็นหมดแล้ว ^O^ เรื่องเก่าๆก็ลืมมันไปซะ “ ซากุระยังคงยิ้มแย้ม “ มาดื่มกาแฟกันเถอะ “
“ เธอมีอะไรกันแน่ ไหนบอกมีธุระสำคัญ “ อากิระเมินกาแฟตรงหน้า

ซากุระทำแก้มป่อง ก่อนจะถามเสียงน้อยใจ
“ ถ้าไม่พูดอย่างนี้ พี่ก็ไม่มากับฉันหรอกใช่มั้ย “

อากิระแยกเขี้ยวทันที
“ นี่แสดงว่าเธอไม่มีธุระอะไรใช่มั้ยห๊า -_-^ “
“ แค่นี้ทำไมต้องตวาดด้วยเล่า =_= พี่เปลี่ยนไปมากนะ “
“ ฉันเหรอเปลี่ยน! “
“ เปลี่ยนซี่ =+= พี่ทำเหมือนฉันเป็นคนอื่น! “

อากิระเงียบไป เขาไม่รู้จะเถียงยังไง “ เธอก็รู้ฉันมีแฟนแล้ว “
“ อ๋อ. . .ใช่สิ “ เธอเริ่มทำเสียงเล็กเสียงน้อย “ พี่ริคุริเค้าดีนี่คะ . . .คงจะดีกว่าฉัน “
“ ยัยนั่นไม่มีอะไรหรอก -_- ก็แค่ป้ำๆเป๋อๆ “
“ ก็เพราะว่าไม่มีอะไรนี่สิ. . .ฉันถึงได้. . . “

“ ขอโทษนะคะ ขอรบกวนเวลาหน่อยได้มั้ยเอ่ย “
พนักงานในร้านยืมส่งยิ้มหวานหยดย้อยอยู่ข้างๆอากิระกับซากุระ

“ -_-^ มีอะไร! “
“ คือทางร้านเราจะตกแต่งร้านเป็นร้านสำหรับคู่รักค่ะ ^O^ พวกคุณเป็นคู่รักที่น่ารักมาก ^O^ ขอถ่ายรูปเก็บไว้ตกแต่งจะได้มั้ยคะเนี่ย ผู้ชายก็หล่อผู้หญิงก็สวย ^O^ “

เธอพูดพลางแกว่งกล่องโพลาลอยด์ไปๆมาๆ
“ ไม่! “ อากิระพูดขึ้น “ เราไม่ได้เป.... “
“ ได้สิคะ ^_^ “ ซากุระว่าก่อนจะกระเถิบเก้าอี้มานั่งข้างๆ ก่อนจะคล้องแขนอากิระไว้ “ ถ่ายเลยค่ะ “
“ นี่เธ๊อ -_-^^ “
“ พี่อากิระคะ “ ซากุระพูดด้วยเสียงเบา “ ช่วยสร้างความทรงจำดีๆตอนที่ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้รึไงคะ “
“ แต่! “
“ แค่นี้พี่ทำให้น้องไม่ได้เหรอ. . .^_^ “

อากิระทำจมูกฟุดฟิด ก่อนจะพูดเสียงห้วน
“ ถ่ายเร็วๆ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ! “

ซากุระแอบยิ้ม ก่อนที่จะหอมแก้มชายหนุ่มเบาๆ
แชะ
“ ฉันถ่ายให้สองใบนะคะ ^O^ อันนี้เป็นที่ระลึกค่ะ “
พนักงานยื่นให้รูปนึงแก่ซากุระ หญิงสาวยิ้มร่าก่อนจะชี้รูปให้อากิระดูอย่างมีความสุข
“ ดูสิพี่อากิระ ^_^ ฉันสวยใช่ม๊า พี่เท่ระเบิดไปเล้ย >_< “

อากิระแข็งไปแล้ว


อากิระเอารูปไปดู ในความคิดของเขาดูเหมือนแฟนหนุ่มขี้อายกับแฟนสาวแสนร่าเริง -_-^
“ ทีหลังเธอห้ามทำอย่างนี้อีก! “ อากิระที่หน้าเป็นสีจัดถูแก้มแรงๆ
“ ทีตอนนั้นฉันจูบพี่ ^O^ พี่ยังไม่ว่าซักคำ “ ซากุระพูดถึงตอนเธอกลับมา
“ ///-_-/// “
“ ฉันขอรูปนี้ก็แล้วกันนะ “ ซากุระคว้ารูปไปก่อนจะยิ้มร่า “ ฉันกลับดีกว่า >< ขอบคุณสำหรับรูปค่ะ! “
“ เดี๋ยว! ใครให้รูปเธอ! เอาคืนมา! “

หนีไปแล้ว. . .

อากิระถอนหายใจเฮือกใหญ่

ถ้าริคุริเห็นรูปนี้เข้า. . .เขาตายแน่

+++++


“ อากิระ. . .นาย. . .ตายซะเถอะ! “

ฉันขยำรูปนั้นทิ้ง ก่อนจะปาใส่หน้าอากิระในวันรุ่งขึ้น
“ ริคุริ -_- ฟังฉันก่อนนะ อย่าเพิ่งพูดอะไร “ อากิระพูดช้าๆราวกับฉันจะฉีกอกเขาทิ้งถ้าเขาปล่อยให้ฉันพูด

ฉันไปเจอรูปบ้าๆนี่อยู่ในตู้จดหมายหน้าบ้าน -_-^ หลังจากวันที่อากิระไปกับซากุระ

เขาหอมแก้มกัน!



นี่ฉันควรจะโกรธ. . .



ใช่มั้ย. . .


“ นายมีอะไรจะพูด “
“ ฉันไปเจอยัยนั่นแล้วฉันก็. . .ก็กินกาแฟ พอกินกาแฟปั๊บ ร้านเค้าก็มาขอถ่ายรูปคู่รัก แล้วเราก็เลยถ่ายรูปกัน “
“ นายเป็นคู่รักกับซากุระงั้นเรอะ -_- “
“ ไม่! ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แค่. . . “
“ แค่อะไร “
“ ฉัน -_- พูดไปเธอจะเชื่อฉันเหรอ “

ฉันก็ไม่คิดหรอกว่าฉันจะเชื่อคำพูดที่เขาพูดออกมา ฉันก็แค่อยากรู้ว่าไอ้หมอนี่จะแต่งเรื่องอะไรขึ้นมาก็แค่นั้น

“ เชื่อสิ “ ฉันพูดพลางยิ้ม “ ทำไมฉันจะไม่เชื่อใจแฟนฉันล่ะ “
“ งั้นฟังนะ. . .ซากุระเขาอยากให้ถ่ายรูปเป็นที่ระลึก แต่พอจะถ่ายปั๊บ ยัยนั่นก็กระโดดหอมแก้มฉันแทน -_- “


เฮอะ! ฉันเชื่อฉันก็โง่สิ นี่ไม่ใช่นางเอกนิยายน้ำเน่านะ จะได้พูด ‘ ฉันเชื่อใจคุณค่ะ ’ หน้าอย่างนายฉันไม่เคยไว้ใจหรอก!


“ อ๋อเหรอ ^O^ “ ฉันตอบกลับ อากิระถลึงตาใส่ฉัน
“ ทำไม มีปัญหาอะไรกับฉัน “ ฉันถาม พยายามข่มเสียงให้เรียบที่สุดโดยที่ไม่เตะก้านคอหมอนี่หักก่อน
“ เธอไม่โกรธเหรอ “
“ ฉันไม่โกรธ ^_^ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันน่ะเชื่อนาย ฉันจะคิดว่าฉันไม่เห็นก็แล้วกัน “
“ แน่นะ “
“ แน่สิ ^O^ นางเอกนิยายส่วนใหญ่เค้าก็นิสัยอย่างนี้กันทั้งนั้น “

อากิระยิ้ม
“ งั้นวันนี้รอฉันด้วย ฉันไปส่งส่งที่บ้าน ^_^ “
“ อืม “

เขาวิ่งกลับห้องไป น้ำตาที่ฉันอุตส่าห์กลั้นไว้ก็ร่วง ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะเก็บไว้ทำไม ฉันแค่ไม่อยากให้เค้ารู้เท่านั้นว่าฉันร้องไห้เพราะเขาอีกแล้ว. . .

++++++++++

“ เธอร้องไห้ -_-^ มาอีกแล้ว “

ยูคิพูดกับฉัน เรานัดทำรายงานกันในห้องสมุดหลังเลิกเรียน แต่ฉันเปลี่ยนจุดประสงค์มาเป็นปรึกษาปัญหาชีวิตที่รุมเร้าฉันแทน เขาเป็นที่ปรึกษาที่ดีชะมัด ><

ฉันเล่าให้เขาฟัง
“ เหรอ -_-^^ ซากุระหอมแก้มอากิระเรอะ “
“ TT_TT ฉันไม่คิดหรอกนะว่าอากิระจะไม่ชอบซากุระ TT_TT ดูเค้าสนิทกันจะตาย “
“ ให้ตายสิ ริคุริ นี่พวกเรากำลังจะอกหักเหรอ “
“ นายควรจะปลอบฉัน TT_TT^^ ไม่ใช่มาถามอะไรซ้ำเติม “
“ ริคุริ เธอควรจะบอกอากิระไปว่าเธอโกรธ จะเก็บไว้ทำไม “
“ ฉัน. . .ฉันก็แค่ “
“ อย่าบอกนะว่าเธออายที่เธอหึงเขา “
“ ฉันไม่ได้อาย! ฉัน. . . “
“ หยิ่งอะไรไม่เข้าท่า ยังไงเธอก็เป็นแฟน เธอพูดได้ ฉันอยากจะพูดใจแทบขาดแต่ก็ไม่กล้า “
“ ทำไมไม่กล้า T_T “
“ โง่รึเปล่าเธอ. . .ก็เห็นอยู่ว่าซากุระชอบอากิระขนาดไหน “
“ ฮึก. . .แง๊ “

TT_TT บรรณารักษ์ห้องสมุดมองหน้าฉัน
“ ออกไปข้างนอกเถอะ “ ยูคิยิ้มๆ “ เวลาเศร้า. . .มันต้องดื่ม! “
“ ดื่มเหรอ -_- ขอโทษนะ ฉันไม่อยากแบกนายไปส่งบ้านอีก แถมนี่เพิ่งเลิกเรียน “ ฉันชี้แจง “ ผับยังไม่เปิด “
“ หลังโรงเรียน ^O^ฉันมีเจ้าประจำ “

+++