RaiN*สายฝน...วันหัวใจพบรัก* ตอนที่12

อากิระปล่อยฉันออกจากวงแขน ก่อนจะขมวดคิ้วแล้วถามเสียงขุ่น
“ แล้วนั่นใครน่ะ “ เขาตั้งคำถาม
“ ใคร “
“ ก็ไอ้ผู้ชายที่เปิดประตูบ้านเธอให้ฉันน่ะสิ “ อากิระทำท่าน่ากลัว “ มันทำท่าตกใจอยู่พักนึงตอนเห็นหน้าเธอจากนั้นก็ออกจากบ้านไปซะเฉยๆ ฉันยังไม่ทันถามอะไรก็หนีไปก่อนซะแล้ว “
“ -_- พ่อฉันรึเปล่า “
“ เธอมีพ่ออยู่ ม.ต้นรึไงล่ะ “
“ อ้อ! “ ฉันร้องลั่นก่อนจะตบมือดังป๊าบ “ คงเป็นฮายามิ น้องชายฉันเอง “
“ น้องเหรอ “
“ ใช่สิ “
“ งั้นก็แสดงว่า. . .” อากิระเอ่ยขึ้นก่อนจะยิ้มเล็กน้อย “ ผู้หญิงท่าทางเปรี้ยวจี้ดนั่นก็แม่เธอน่ะสิ “
++++++++++++++
“ ไม่น่าเชื่อ. . .ไม่น่าเชื่อจริงๆ “
ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อ ว่าฉันยังมีชีวิตรอดอยู่บนโต๊ะอาหารนี่ได้เหมือนกัน
ตอนนี้แม่ฉันกำลังพินิจวิเคราะห์อากิระทุกระเบียบนิ้วแบบแทบจะเอาแว่นขยายส่อง ฉันนึกว่าอากิระจะหงุดหงิด แต่เขากลับยิ้มอย่างอ่อนโยนและสุภาพ -_-
“ มีอะไรเหรอครับคุณแม่ “
โอ้โฮ -_- คุณแม่
“ เปล่าหรอกจ้ะ “ แม่ฉันยิ้ม “แค่เธอหน้าหล่อเกินไป ^O^ ริคุริไปเก็บได้จากที่ไหนเนี่ย “
“ แม่ ///>_“ งั้นลูกใช้ยาอะไร ^_^ อากิระจ๊ะ ตอนอยู่กับริคุริรู้สึกเบลอๆบ้างรึเปล่า “
“ แม่ -_- หนูไม่ได้ใช้ยาเสน่ห์ “
“ งั้นก่อนที่อากิระจะบอกรักริคุรินี่ได้ลื่นล้มหัวฟาดพื้นที่ไหนรึเปล่าเอ่ย “
“ แม่ -*- เค้าไม่ได้สมองได้รับการกระทบกระเทือนนะคะเค้าถึงได้มาชอบหนู “
อากิระยิ้ม >_< แบบที่คุณต้องไม่เคยเห็น!! มันเป็นรอยยิ้มที่แสนจะดูเป็นคนเรียบร้อย สุภาพ สะอาด ฉลาด หัวดี มีการศึกษา! ไหงตอนอยู่กับฉันถึงตะคอกเอาๆ
“ คุณแม่ครับ ^^ คือผมต้องกลับแล้วล่ะครับ “
“ อ้อเหรอจ้ะ ไว้มาบ้านนี้ใหม่ก็ได้นะ “
“ ครับ “
อากิระ -_- นายมันจิ้งจอกสองหน้าชัดๆ!
ฉันเดินออกมาส่งอากิระหน้าบ้าน
“ นายรีบๆกลับไปเลยไป -_- “
“ เธอไล่ฉันเหรอ -_-^^ “ อากิระถามเสียงขุ่น “ เธอรู้มั้ยฉันตื่นเต้นแค่ไหนที่ได้เจอแม่เธอ “
อากิระดึงมือฉันไปทาบที่อกเขา หัวใจเขาเต้นเร็วจนน่ากลัวแฮะ อากิระผู้หน้าด้านไร้ยางอาย -_- กำลังหน้าขึ้นสีแดงอ่อนๆ
“ นายตื่นเต้นมากเลยเหรอ “
“ ใช่สิ “
“ ถามอะไรหน่อย “
“ ถามมาสิ “
“ นี่ฉันเป็นแฟนคนแรกของนายเหรอ “
“ ห๊ะ เธอพูดอะไรของเธอน่ะ “
“ ฉันเป็นแฟนคนแรกของนายเหรอ ^^ “
“ มีสาวๆมากมายที่อยากคบกันฉัน . .. “
“ ตอบไม่ตรงประด็น!!! “
“ . . .ใช่ “
คำตอบเบา แต่ฉันก็ได้ยิน >< อากิระตอบโดยที่ตาเขาจับจ้องไปที่ต้นไม้หน้าบ้านฉันอย่างเอาเป็นเอาตายด้วยใบหน้าเป็นสีแดงจัด
“ อากิระ ^^ “
“ เธอมีอะไรอีก ฉันจะกลับแล้ว “
ฉันหอมแก้มเขาเบาๆ อากิระเบิกตากว้างอย่างตกใจ ก่อนที่เขาจะเอามือแตะแก้มเขาเบาๆ
“ อย่าให้ใครหอมแก้มนี้อีกนะ! ไม่งั้นฉันจะฆ่านายจริงๆด้วย! “
แล้วฉันก็วิ่งหนีเข้าบ้านมาก่อนที่อากิระจะทันได้พูดอะไร
[b]ฉันว่า. . .ฉันรักอากิระมากขึ้นทุกทีแล้วสิ[/b]
++++++
“ ยูคิ “
“ วันนี้เธอไม่ร้องไห้อีกเหรอ ^^ “
“ หยุดพูดเถอะน่า “
“ แล้ววิ่งมาหาฉันทำไมหน้าตาตื่น “ ยูคิหรี่ตามองแบบไม่ใว้ใจฉัน “ มีอะไรจะให้ฉันช่วยเหรอไง “
ยูคิพูดด้วยท่าทางสบายอารมณ์ในเช้าวันรุ่งขึ้น เขาเป็นคนมาโรงเรียนเช้ามากซะจนฉันสงสัยว่าเขานอนค้างที่โรงเรียนรึเปล่า -_- แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา ฉันรีบบึ่งมาโรงเรียนเพื่อมาหายูคิโดยเฉพาะ
เพราะอะไรน่ะเหรอ
ฉันคิดอะไรออกได้น่ะซี่
“ เราเป็นเพื่อนกันนะยูคิ ฉันอยากจะมาหานายนี่ต้องมีอะไรให้ช่วยด้วยเหรอ “ ฉันพูดก่อนจะนั่งลงข้างๆเขา
“ แค่คนรู้จัก ^O^ “
“ คนรู้จักเรอะ -_-^^ “
“ ฉันล้อเล่นน่า อย่าทำหน้าซีเรียส ^_^ “ ยูคิพูดก่อนจะมองฉัน “ ตกลงมีเรื่องอะไรให้ช่วยกันล่ะ “
ฉันทำแววตาน่าสงสารสุดซึ้ง
“ ซากุระบอกว่าจะแย่งอากิระไปจากฉัน “
“ จริงเหรอ “
“ ฉันไม่มั่นใจเลย -_- อากิระแคร์ซากุระมากกว่าฉันซะอีก “
“ ก็แหงล่ะ -_- ระหว่างยัยซุปเปอร์ถึกอย่างเธอกับหญิงสาวผู้บอบบางอย่างซากุระ “
“ -_-^^ นายต้องช่วยฉัน “
“ ช่วยอะไรล่ะ “ ยูคิถามสีหน้าไม่เป็นมิตร
“ ช่วยจีบซากุระติดซะที นายชอบเธอไม่ใช่รึไง! เห็นรึเปล่าว่าคนที่ตัวเองชอบกำลังคิดแย่งแฟนคนอื่น! “
“ จีบเหรอ. . . “ ยูคิสีหน้ากังวล “ ฉันเนี่ยเหรอ “
“ หรือว่านายไม่กล้า “
“ ฉัน. . .”
“ เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันจะช่วยนายทุกอย่าง >< ขอร้องยูคิ ช่วยให้ซากุระเปลี่ยนใจทีเถอะ “
+++++++++++++++++++++
b]ตอนพิเศษ Vol.4 สัมภาษณ์ตัวละคร [/b]
“ เอ่อ...สวัสดีจ่ะ ^_^ แนะนำตัวอ่ะ “
“ สวัสดีค่ะ. . ฉันอุเอดะ ซากุระ “
“ ทำไมไม่ค่อยมีบทเลยจ๊ะ “
“ ฉันมัวแต่คิดหาทางให้พี่อากิระเลิกกับพี่ริคุริอยู่น่ะค่ะ ^O^ เลยไม่ค่อยมีเวลามาเข้าฉาก “
“ เอ่อ. . คนอ่านฝากบอกว่าไม่ค่อยชอบขี้หน้า. . . “
“ ทำไมคะ! -_-^^ฉันจะชอบพี่อากิระแล้วผิดตรงไหน! “
“ อย่าทำหน้าอย่างนั้นจ่ะ. .. ของที่ชอบล่ะ “
“ ของที่ชอบเหรอ ^O^ พี่อากิระค่ะ รองลงมาหน่อยก็ราเม็ง “
“ อ๋อ. ..-_- ของที่ไม่ชอบล่ะจ๊ะ “
“ ไม่มีหรอกค่ะ “
“ เอ๋. . .ไม่ได้เกลียดริคุริเหรอจ๊ะ “
“ ไม่ค่ะ ^O^ พอดีพี่เค้าชอบราเม็งเหมือนฉัน ฉันเลยให้อภัย. . . ”
“ งั้นฝากอะไรถึงคนอ่านหน่อย “
“ ไปกินราเม็งกันมั้ยคะ? ฉันเลี้ยงเองนะ ^O^ “
12
“ อากิระ =_= “ ฉันทักชายหนุ่มในวันรุ่งขึ้น
“ สัตว์ประหลาด ฮ่าๆ “

อากิระหัวเราะก๊ากเมื่อเห็นดวงตาปูดบวมของฉันในเช้าวันรุ่งขึ้น ( มัวแต่ขอร้องยูคิทั้งคืนจนไม่ได้นอน ) ชายหนุ่มแทบจะสำลักขนมปังตายคาโรงอาหารเลยทีเดียว จนฉันต้องพูดแทรกขัดเสียงหัวเราะนั้น

“ นายรักฉันแค่ไหน “
“ เธอว่าอะไรนะ “ อากิระทวนอย่างไม่เชื่อหู
“ >_< บอกมาเร็วๆซี่ นายรักฉันแค่ไหน “

อากิระยิ้มยียวนกวนประสาท

“ เท่ามด “
“ นายอยากตายเรอะ -_-^^ “
“ อะไรกันเล่าป้า -_- จู่ๆมาถามแบบนี้ทำไมกัน “

อากิระถามพลางขมวดคิ้วอย่างคนอารมณ์ร้อน ฉันถอนหายใจพลางก้มลงมองสารรูปตัวเอง ผู้หญิงที่ไม่ได้มีดีอะไรมากมาย เทียบไม่ได้เลยกับซากุระที่แสนจะอ่อนโยน เรียบร้อย น่ารักคนนั้น. . .


ซักวันนึง. . .อากิระอาจเปลี่ยนใจ


“ อากิระ “
“ เธอเรียกชื่อฉันบ่อยเกินไปรึเปล่าเนี่ย O_O “

ฉันคว้ามือของอากิระมากุมไว้แน่นก่อนจะพูด

“ ฉันจะสู้ตาย >< เพื่อรักของเรานะ “
“ อะไรของเธอห๊า “

+++++++++++++++++++

“ ซากุระ. . .ฉัน -_- ฉัน “
“ อะไรคะ “
“ -_- ฉันชอบเธอ “

โป้ก

“ อะไรวะ! เขกหัวฉันทำไมเนี่ย -_-^ เธอเป็นคนขอร้องฉันเองนะ! “
“ แล้วสารภาพรักยังไงของนายหน้าตายอย่างงั้นเล่า -_-^^ หัดทำตัวให้มีชีวิตชีวาหน่อยเซ่ ! “

ฉันนั่งเถียงกับยูคิหน้าดำหน้าแดงอยู่ที่สนามหญ้าในโรงเรียน ยูคิผู้ไม่ประสีประสากับความรักตอนนี้กำลังซ้อมบอกรักซากุระโดยมีฉันเป็นคู่ซ้อมให้


แต่ดูท่า


หมอนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆ!

“ ไม่แปลกใจเล้ย. .. ทำไมซากุระถึงไม่ชอบนาย “
“ ไม่ใช่ความผิดฉันนะ! เป็นเพราะยัยน้ำลายยืดอย่างเธอเป็นคู่ซ้อมให้ฉันตางหาก! มันไม่ได้อารมณ์เฟ้ย! “
“ ว่าไงนะยะ -_-^ “
“ อีกไม่นาน. . .อากิระต้องหันไปชอบซากุระแน่! “

ฉันอึ้งไปซักพัก

“ แล้วนายก็ต้องอกหักเหมือนกับฉันนั่นแหละ! ก่อนจะว่าฉันดูตัวเองด้วยสิ! “
“ ยังไงเล่า! งั้นเราก็มาอยู่ด้วยกันเลยเซ่~! “
“ ห๊ะ “



เงียบ. . .



“ ฮ่าๆ ๆ ๆ “


เสียงหัวเราะพรืดออกมาจากปากของฉันและเขาดังลั่น ฉันเพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่าการฝืนหัวเราะกลบเกลื่อนนี่มันลำบากแค่ไหน

“ ฉันล้อเล่นน่า. . .-_- “ ยูคิพูดเสียงเรียบ “ ขอโทษละกันที่พูดอะไรแรงไปหน่อย “
“ เฮอะ ฉันชินซะแล้วล่ะ “
“ งั้นซ้อมกันต่อเถอะ^^ “
“ ไม่ต้องแล้วล่ะ “
“ อ้าว “

“ ไปหาซากุระกันเถอะ ^-^“



ที่ร้านกาแฟ
“ พี่จะพูดอะไรคะ “
ซากุระถามเสียงหวานใสก่อนจะจ้องยูคิตาแป๋ว ฉันนั่งหลบอยู่มุมหนึ่งในร้านพลางจ้องทั้งสองคนไม่วางตา สีหน้าของยูคิดูไม่ดีเอาเสียเลย ขนาดฉันอยู่ไกลๆ ยังเห็นเหงื่อเม็ดเป้งผุดอยู่บนหน้าผากของเขา

“ ฉันคิดว่า ฉัน ฉัน ฉันชอบ. .. “
ยูคิพูดด้วยเสียงลำบากยากเย็นราวกลับการเปล่งเสียงแต่ละพยางค์ของเขาลำบากเหลือเกิน

ซากุระเลิกคิ้ว
“ คะ? “
“ ฉันชอบคาปูชิโน่มากเลย ^^ ซากุระชอบรึเปล่า “


พรึดดดดด

ฉันทำศอกที่เกยคางฉันอยู่หล่นพรึด. . .โธ่เอ้ย -*- ชอบคาปูชิโน่

“ ไม่ชอบค่ะ -_- ฉันว่ามันขมมาก “ ซากุระตอบพลางเทน้ำตาลลงไปในถ้วยกาแฟ “ พี่มีธุระแค่นี้เหรอคะ “
“ ไม่ๆ เดี๋ยว คือ. .. “ ยูคิดักไว้ก่อนจะเริ่มสูดลมหายใจเข้าปอดของเขาลึกๆ แล้วพ่นออกมา ก่อนจะกล่าวว่า. .


“ ฉันชอบ. . .”
“ ชอบคาปูชิโน่. .. ^^ ฉันสั่งให้มั้ยคะ “

เพล้ง

ฉันปัดแก้วหล่นแตก -_- ยัยหน้าสวยนี่ก็งี่เง่าตามยูคิไปอีก เชื่อเขาเลย ชอบคาปูชิโน่ =_=

ซากุระเหลือบมองมาที่ฉันซึ่งเอาแจกันบังหน้าอย่างสงสัย ก่อนจะผละสายตามาที่ยูคิอีกครั้ง
“ ว่าไงคะ “
“ ซากุระก็อย่าขัดฉันสิ -_- “
“ พี่ก็พูดมาเถอะค่ะ “
“ ฉันชอบ. . .เธอ “

ฉันแทบจะคว้าพนักงานเสริ์ฟที่มาเก็บเศษแก้วที่ฉันทำแตกมากอดซักสองสามทีให้หายดีใจ ในที่สุดมันก็พูดออกไปแล้วหลังจากที่วนอยู่กับคาปูชิโน่อยู่นาน ^O^ ซากุระยิ้มออกกว้าง ใบหน้าเป็นสีแดงก่ำซะด้วย สงสัยเธอจะเขิน >< ฉันเห็นชัยชนะอยู่รำไรแล้ว



จนเมื่อเธอพ่นคำพวกนี้ออกมาจากปาก


“ พี่ยูคิคะ “
“ อะไร “
“ มุกนี้พี่อย่าไปเล่นที่ไหนนะคะ ฮ่าๆ ถ้าไม่ใช่ฉันป่านนี้คงช็อคตายไปแล้ว ^^ “


มุก?

ฉันรู้สึกว่าชัยชนะของฉันดับวูบทันที



ยูคิเดินโผลเผลออกมาจากร้านแบบไร้วิญญาณหลังจากที่ซากุระขอตัวกลับไปแล้ว ชายหนุ่มใบหน้าซีดเซียว ก่อนจะถามฉันด้วยริมฝีปากแห้งผาก

“ เธอคิดว่าคำสารภาพรักฉันมันตลกมากมั้ย -_- “
“ เอ่อ “
“ ซากุระ T_T บอกว่ามันเป็นมุกตลกแหละ “
“ เอาน่า ครั้งหน้าลองใหม่ ^_^ “

เขาฝืนหัวเราะใส่ฉันดังลั่น

“ ครั้งหน้าเหรอ? ไม่มีแล้วริคุริ เธอเห็นแล้วใช่มั้ยว่าคำบอกรักที่ฉันพยายามพูดแทบตายกลายเป็นเรื่องตลกไปแล้ว -_- ฉันจะไม่ร่วมมือกับแผนบ้าๆของเธออีก “

“ แล้วฉันล่ะ T_T “
“ เชิญเธอหาวิธีอื่นเหอะ จีบซากุระ ชิ! “
“ ยูคิ TT_TT “
“ โอ้ยยัยขี้แย! หยุดเบ้ปากร้องไห้ได้มั้ย “
“ ฉันไม่ได้ร้อง ฝุ่นมันเข้าตา TT_TT “
“ ดูเธอพูดเข้า -_- มุกนี้เค้าใช้ตั้งแต่ชาติไหนกันแล้วห๊า “

แล้วแผนจีบซากุระของฉันก็ล้มไม่เป็นท่า T_T เห็นทีฉันต้องหาทางใหม่แล้ว